Gamma Ray - Poweplant

Η -εκ των έσω- ικανότητα των Gamma Ray να συνθέτουν απλά και πιασάρικα κομμάτια στο αυτί, αλλά σύνθετα και πολυεπίπεδα στη δημιουργία τους κομμάτια, είναι το πρώτο πράγμα που μου ήρθε στο μυαλό όταν άκουσα το έκτο album τους (το οποίο -παρεπιπτόντως- κυκλοφορεί επίσημα σε όλη την Ευρώπη μόλις... σήμερα).

Ο γκουρού του παγκοσμίου power metal Kai Hansen, και η δυναμική, όσο και δημοφιλής, παρέα του (Henjo Richter στις κιθάρες και τα πλήκτρα, Dirk Schlachter στο μπάσο, και Dan Zimmerman στα τύμπανα) επιστρέφουν μετά την κυκλοφορία του πολύ καλού "Somewhere Out In Space". Το νέο τους project κινείται πάνω-κάτω στα ίδια μουσικά αλλά και στιχουργικά πλαίσια, με ότι συνεπάγεται αυτό για τους ήδη μυημένους.

Βέβαια, από τα πρώτα δευτερόλεπτα του "Powerplant" μπορει κανείς να διακρίνει -πέρα από το δυναμικό και παθιάρικο στυλ τους και το έκδηλο περίσσιο κέφι των ηχογραφήσεων- κάποιες σημαντικές βελτιώσεις. Ο Kai για παράδειγμα, έχει δουλέψει πολύ περισσότερο πάνω στα φωνητικά του, τα οποία φαντάζουν ακόμα πιό λεπτά -ανα διαστήματα- απ'ό,τι στις δουλειές του (άμεσου ή μακρυνού) παρεθόντος.

Η λέξη-κλειδί όμως σε ένα καλό metal album είναι ο δυναμισμός, ένα στοιχείο που πηγάζει από τη συγκεκριμένη διάθεση της μπάντας στο studio, αλλά πάνω απ'ολα, από την ικανότητα των μελών της να προσαρμόζουν στις ανάγκες ενός κλειστου και στενού χώρου, τις σκληρές μελωδίες τους. Γιατί οι Gamma Ray δίνουν στη μελωδία τη θέση που της αξίζει, αδιαφορώντας για το πόσο catchy θα ακουστούν, αλλά παράλληλα χτυπούν ανελέητα με μια ξεσηκωτική δίκαση στα τύμπανα και με ένα τραχύ και επιβλητικό rhythm section. Ακόμα και το μπάσο είναι κι αυτό σταθερό στον αφανή αλλά πολύ σημαντικό ρόλο του.

Αυτό που αποπνέει σε γενικές γραμμές το Powerplant, είναι η φρεσκάδα και το κέφι, στοιχεία που άλλοι τοποθετούν στις πρώτες θέσεις των ζητουμένων τους από ανάλογες κυκλοφορίες, και άλλοι απλά δεν θεωρούν περισσότερο σημαντικά από την πρωτοτυπία και την πειραματική διάθεση. Ακόμη όμως και θέτοντας ως σημαντικά στοιχεία τα τελευταία, είναι δύσκολο να αγνοήσει κανείς την άποψή τους στο γνωστο κομμάτι των Pet Shop Boys, "It's A Sin", και τα ανάμεικτα όσο και περίεργα ευφορικά συναισθήματα που σου προκαλεί.

Στα συν, θα πρέπει τέλος να αναφέρω και το δέσιμο της μπάντας και τη διανομή -πλέον- των ρόλων ανάμεσα στα μέλη της, όχι πλέον μόνο εκτελεστικά, αλλά και δημιουργικά, συνθετικά. Αυτή άλλωστε δεν είναι και η πραγματική έννοια της λέξης group; Αυτή είναι θα πουν κάποιοι, αλλά όπως και να το κάνουμε, και μόνο η παρουσία του Kai Hansen αποτελεί εγγύηση για τους δυνητικούς αγοραστές του "Powerplant".



Και η αναφορά στο εξώφυλλο του album είναι επιβεβλημένη. Προσωπικά το θεωρώ καταπληκτικό εφόσον έχει τη δυνατότητα να συνδέει παρελθόν και μέλλον με ένα μαγικό τρόπο.