Οι ιδέες των παριζιάνων Boombass (Hubert Blanc-Francard) και Philippe Zdar που αποτελούν τους Cassius, κρύβονται πίσω από σημαντικά projects των MC Solaar, Motorbass, Daft Punk, La Funk Mob και Air (εσχάτως).
Οι δύο 31άχρονοι, έβαλαν κάτω όλα τα ακούσματα της τελευταία δεκαετίας, επικεντρώθηκαν στις hip hop και house τεχνοτροπίες (τις οποίες χρησιμοποίησαν την τελευταία εξαετία), και κατόπιν αναζήτησαν τις πρώιμες, αγνές και μελωδικές μορφές τους, προκειμένου να επαναπροσδιορίσουν το αρχικό τους νόημα. Αποτέλεσμα ήταν η δημιουργία του 1999, ενός album που συνδυάζει πολλά είδη μουσικής, κάτω από ένα απαλό, γλυκό και αθώο περίβλημα που αναπολεί περισσότερο τις 80s εποχές.
Το disco feeling λοιπόν είναι αυτό που δεσπόζει στο "1999", αν και με μια πρώτη και απρόσεκτη ματιά, οι περισσότεροι θα το πετούσαν στα σκουπίδια, ως έναν ακόμα βαρετό deep house κλώνο. Στην ουσία έχει όλα εκείνα τα στοιχεία, τα οποία δανείστηκε η σημερινή χορευτική μουσική από τα παλιά. Χωρίς ιδιαίτερα ανατρεπτικές διαθέσεις (π.χ. Air δεν είναι με τίποτα), χρησιμοποιούν funk, samba ή disco γεμίσματα, για να εξευγενίσουν ή να κάνουν ακόμα πιο πλούσιο τον ήχο τους. Ενδιάμεσα πέφτουν έξυπνα σποτάκια, samples και retro ηχοχρώματα, από αυτά που πάντα συγκινούσαν τους Γάλλους.
Τα "Cassius 1999", "Planetz" και "Supa Crush" είναι από τις πολύ καλές στιγμές τους (ιδιαίτερα το πρώτο), αλλά δεν υπάρχει εδώ το super-hit που να ξεχωρίζει. Αντίθετα, και στις δεκαέξι ηχητικές ιδέες τους, υπάρχει μια ενιαία γραμμή - υπόβαθρο και ένα γενναιόδωρο soulful αίσθημα...
