Τα δεκαπέντε (14:59;) λεπτά δημοσιότητας που δικαιούνται οι Sugar Ray ανήκουν στο παρελθόν (το μεγάλο καλοκαιρινό reggae/hip hop hit του 1997, "Fly", νομίζω φτάνει και περισσεύει), αλλά επιδίωξή τους είναι να μην αρκεστούν σ'αυτά.

Στο τρίτο τους album κάνουν ότι μπορούν για να φανούν σχιζοφρενικοί και απρόβλεπτοι, ανακατεύουν τα ΠΑΝΤΑ (το εννοώ αυτό) και ουδόλως νοιάζονται για τη συνοχή του album. Aπό που να αρχίσει και που να τελειώσει κανείς.

Από το χαβαλέ της διασκευής του "Abracadabra" των Steve Miller Band (το οποίο ακούστηκε στο τηλεοπτικό soundtrack του "Sabrina the Teenage Witch"); Τη δύναμη των απλών μελωδιών στο "Someday"; Την pop από τα παλιά στα "Every Morning" και "Falls Apart"; Τα punk στοιχεία του "Αim For Me"; Μέχρι και bossa nova ρυθμούς επιστρατεύουν στο "Live and Direct", όπου o KRS-One (σαν Super Cat) εμφανίζεται ως guest και ραπάρει σα δαίμονας.

Για μην πούμε και για το στο funky Devoίζον "Personal Space Invader", στο οποίο πετάγονται μέχρι τη new wave των 80s. Ούτε και οι πονεμένες μπαλλάντες λείπουν για να "δέσει το γλυκό" ("Ode to the Lonely Hearted" και "Even Though").

Αυτό το album τα έχει όλα: Ομορφες μελωδίες, tribal ή hip hop ρυθμούς, καλοκαιρινή soul, ψυχεδελικά κιθαριστικά περάσματα, drum loops, funky εξάψεις, ρομαντικά διαλείμματα, μέχρι και καρναβαλικό κλείσιμο. Δεν τυγχάνει να είμαι fan του αχταρμά, αλλά ομολογώ ότι κατά διαστήματα έψαχνα να βρω που βρίσκομαι (χειμωνιάτικα...)

 

Ακολούθησε το Avopolis Network στο Google News

 

Διαβάστε Ακόμα

Featured