The initiative is friendship. Music is the means. Communication is the terminus ad quem.
-The Model Spy
Σωτήριο έτος 2010. Οι μέρες μοιράζονται μεταξύ Six D.O.G.S. και Bios, τα βράδι μεταξύ Use και Pop. Η κρίση είναι ακόμα μωρό, τα πολύ δύσκολα δεν έχουν έρθει ακόμα και τα κουρέλια πάντα τραγουδάνε. Το αθηναϊκό Indie είναι το νέο cool και ζει λαμπερά αθώες στιγμές ανυποψίαστο για το που πάει το πράγμα προσεχώς. Μουσική, σινεμά, μόδα, τύπος, διαδίκτυο – παντού η «ανεξάρτητη» σκηνή έχει ανέβει θεαματικά λίγο πριν πάρει την άδοξη κατηφόρα με τα πρώτα δυνατά χτυπήματα της οικονομικής κρίσης στην πόρτα της. Μέσα σε όλα αυτά πολύχρωμο, πολυθεματικό, φιλόδοξο και δροσερό εγχείρημα του περιοδικού VELVET των αδελφών Άρη και Λάκη Ιωνά (a.k.a. The Callas) γιορτάζει τα πέμπτα του γενέθλια. Θα είναι τα τελευταία μιας και το περιοδικό που ξεκίνησε τον Απρίλιο του 2005 θα σταματήσει την κυκλοφορία του τον Απρίλιο του 2010 ακριβώς στα 50 τεύχη. Λίγο πριν όμως θα έχει προλάβει να το γιορτάσει με το ετήσιο φεστιβάλ του τον Μάρτιο στη σκηνή του Bios. Baby Guru, Bazooka, Acid Baby Jesus αλλά και Lolek και Lumiere. The Callas – φυσικά. Zebra Tracks και Model Spy με στιλ α λα Morrissey. Η πρώτες μνήμες γύρω από μια ακόμη εγγραφή στη ζωηρή τότε αθηναϊκή indie σκηνή που θα την υπηρετήσει πιστά μέχρι να συμβεί η ζωή και τα διαλείμματά της. Η φιλία και η μουσική όμως μοιράζονται ένα μεγάλο καλό: δεν σταματούν πραγματικά ποτέ. Γι’ αυτό και οι Model Spy κάποια στιγμή θα επέστρεφαν. Αυτή η στιγμή ήρθε. Το ημερολόγιο γράφει 2024.
To Impairment & Disability είναι από εκείνους τους δίσκους που δεν μπορούν να τύχουν της ανάγνωσης που τους πρέπει εκτός του ιστορικού context, εκτός της εποχής στην οποία ενηλικιώθηκαν καλλιτεχνικά και ουσιαστικά τα μέλη των Model Spy, o Βαγγέλης Κυριακάκης, ο Κώστας Βαβούσης και ο Κρίτωνας Μπελλώνιας. Εκτός του ιστορικού τριγώνου της Αθήνας λίγο πριν και λίγο μετά την κρίση – μπάμπουσκα της δεκαετίας 2010 – 2020, εκτός του στενού της Κλειτίου και του POP, εκτός της συλλογικής προσπάθειας της μικρο-κοινωνίας των αθώων ‘00s να επιπλεύσουν σε μια πόλη που θα άλλαζε με ρυθμούς αλλά κυρίως με ποιοτικά χαρακτηριστικά – πρόκληση για τον υπαρξιακό μεταβολισμό του μέσου, ορθόδοξου indie kid.
Από αυτόν τον χωροχρόνο ορμώμενοι με τις τσέπες γεμάτες φωτογραφίες από μια Πλατεία Αγίας Ειρήνης τόσο γνωστή αλλά και τόσο διαφορετική από αυτήν που καταφέρνουμε να ξεθάψουμε σήμερα κάτω από ορδές ημεδαπών και αλλοδαπών τουριστών, και έχοντας καταφέρει να αποφύγουν θεαματικά τις παγίδες των social media και της νέας εποχής επιστρέφουν στα δισκογραφικά δρώμενα οι Model Spy ακριβώς για να μας θυμίσουν σε ανύποπτο χρόνο πώς γίνεται το καθαρόαιμο κιθαριστικό indie pop που κάποτε ευτυχώς υπήρξε η μοναδική αλλά και χρυσή εναλλακτική οδός για μια ολόκληρη γενιά που προσπαθούσε να βρει τον εαυτό της στον αντίποδα της κουλτούρας των λαϊκοπόπ μπουζουκιών και των lifestyle media. Πώς κάνουν μουσική για την ψυχή τους οι παρέες που μεγάλωσαν με Cure και Smiths, με U2 (όταν ήταν cool) και Depeche Mode και Massive Attack, με deus και Slowdive. Όχι για να αυξήσουν εκθετικά τους followers τους στο Instagram και να στήσουν paid collabs αλλά γιατί απλώς δεν μπορούσαν να κάνουν αλλιώς.
Από το ιδανικό kick-off με το τόσο-όσο σκοτεινό, χορευτικό “Intimacy Reject” με το feature της Colographs (που είναι σαν να παίρνει σκυτάλη και από το προσωπικό alias - project του Βαγγέλη Κυριακάκη NTENTENIS) μέχρι τους indie ύμνους “Felt” και “Three Dots of You” που είχαν μείνει ξεχασμένοι στο συρτάρι των ‘00s περιμένοντας την κατάλληλη στιγμή κι από το παιχνιδιάρικο “Nightly Elise” μέχρι το ονειρικό layering επιρροών του “Slow Running Drifter” με τη συμετοχή της Μυρτώς Στύλου των Kalte Nacht και το breeze των φωνητικών της Δεσποινίς Τρίχρωμη του “Swollen Heart” τα οχτώ tracks του δίσκου ρέουν σαν μια playlist φτιαγμένη από τον μεγαλύτερο αλλά και πιο τίμιο πιουρίστα εκείνης της σκηνής, ενισχυμένη με έξτρα δόσεις μαγκιάς που απορρέει από μια γενναία άρνηση υποδούλωσης στη στείρα, μοδάτη νοσταλγία.
Γιατί το πολύ ενδιαφέρον που καταφέρνουν εδώ οι Model Spy, with a little help from their friends, είναι να ξαναμιλήσουν εκείνη την ξεχασμένη (;) κοινή indie γλώσσα που άκμασε μετά το millennium καλώντας στη γιορτή τους founding fathers αλλά και μερικούς από τους πιο αξιόλογους συνεχιστές της αισθητικής τους παράδοσης, αποδεικνύοντας έτσι ότι ο κώδικας είναι ζωντανός, δεν έχει σπάσει ακόμα και συνεχίζει να μεταφέρει τα μυστικά του στόμα με στόμα και χέρι με χέρι, χτίζοντας μια νέα κοινότητα με παλιά, δοκιμασμένα υλικά και φρέσκο αίμα. My Wet Calvin, VASSIŁINA, Bhukhurah, Colographs, Kalte Nacht, Δεσποινίς Τρίχρωμη - ένα φεστιβάλ από μόνοι τους. Μία παρέα με άλλους κι άλλους τόσους δίπλα της έτοιμη να γράψει το δικό της reclaim the city, reclaim the scene επεισόδιο, σε μια ιστορία που ευτυχώς συνεχίζεται. SXEDON όχι ακριβώς. Αλλά αυτό είναι και το ωραίο.
