Ο καλύτερος μουσικός οιωνός για τις ελληνικές παραγωγές στη νέα χρονιά, είναι το άλμπουμ που κυκλοφόρησε λίγο πριν φύγει το '21 και "μιλάει" την διεθνή γλώσσα της μουσικής του τώρα. Το πρώτο άλμπουμ της Danai Nielsen είναι απ’ αυτές τις περιπτώσεις όπου η προσωπική (δική μου) δικαίωση έρχεται πανηγυρικά. Θυμάμαι να ακούω τα single της στο Spotify, να βλέπω τα κλιπ της στο YouTube και να μονολογώ «εδώ έχουμε μια εξαιρετική περίπτωση», «μπορεί να βγάλει δισκάρα» κλπ. Και ναι. Αυτό ακριβώς συνέβη.
Το Who Are They κυκλοφόρησε μέσω της ελληνικής United We Fly, στην παραγωγή βρίσκεται η ίδια αλλά και ο Κώστας Ζάμπος (σ.σ. εκτός από το Lion Zion που είναι σε παραγωγή του Prins Obi), περιλαμβάνει 11 τραγούδια και είναι διαθέσιμο σε βινύλιο (ρόζ/μαύρο) – κασέτα – digital μορφή.
Ενώ η αισθητική του εξωφύλλου είναι ξεκάθαρη, μεμια pop κατεύθυνση, η ηχητική περιήγηση που ξεκινάει με το γήινο "Big Gorilla" και τελειώνει με το ουράνιο "Lion Zion", είναι ένα απολαυστικό – κυρίως – ατμοσφαιρικό ταξίδι σε homemade ηλεκτρονικούς ήχους, συνοδεία φυσικών οργάνων. Υπάρχουν οι dance χορευτικές υφές του "Recycled Feelings (Club Remix)", το trip-hop κλείσιμο ματιού στη neo-soul τάση με το (πραγματικά) "Unbelievable", το άγγιγμα της ανατολής στο "Hide Away", o ελεγχόμενος πειραματισμός του "Let Me Love You", το ομώνυμο του δίσκου και πολύ δυνατό στιχουργικά (δίγλωσσο) "Who Are They" με τα συγκινησιακά μουσικά κρεσέντο. Φυσικά δεν λείπει και η electro-pop του Jack Antonoff (σ.σ. ένας απ’ τους πιο επιδραστικούς σύγχρονους παραγωγούς της δισκογραφίας) στο "Mermaid" - ένα τραγούδι που θα έγραφε η Taylor Swift αν φορούσε ροζ περούκα και θα τραγουδούσε η Lorde αν ζούσε στην Αθήνα.
Και ενώ δεν ζούμε σε μια αρκετά pop πρωτεύουσα με ιδιαίτερες dreamy αξιώσεις αλλά σε μια πόλη μιας χώρας με δολοφονικές τάσεις στις ροζ πινελιές, η Danai Nielsen κατάφερε να δημιουργήσει έναν εξαιρετικό, "σκεπτόμενο" dream pop δίσκο με ροζ – και όχι απαραίτητα girly – περιεχόμενο. Δεν ξέρω πώς τα κατάφερε, αλλά ελπίζω να παρασύρει αρκετούς στο καλλιτεχνικό της σύμπαν.
