Προερχόμενος από το γνωστό φυτώριο του Ιόνιου Πανεπιστημίου, που τα τελευταία χρόνια τροφοδοτεί με νέο αίμα την ελληνική τζαζ και όχι μόνο και βασικό μέλος των Next Step, ο πιανίστας Γιάννης Παπαδόπουλος έχει ήδη ένα αξιοσημείωτο μουσικό παρελθόν το οποίο εδώ επαναδιαπραγματεύεται.
Αρκετές από τις συνθέσεις του Mirrorself έχουν πρωτοεμφανιστεί στα άλμπουμ των Next Step κι εδώ αποκτούν νέα ζωή από ένα μουσικό περιβάλλον που βασίζεται σε ένα τρίο (πιάνο, μπάσο, τύμπανα) συνεπικουρούμενο από ένα κουαρτέτο εγχόρδων.
Από την ακρόαση του δίσκου γίνονται άμεσα και εύκολα διακριτά ο σεβασμός προς την jazz και την παράδοση της, η αισθητική αξιοπρέπεια, η αγάπη, οι καλές προθέσεις. Σε αυτή την εποχή που εύκολα γεννάει τέρατα και που όλοι έχουν γνώμη αλλά λίγοι έχουν γνώση, το να διασφαλίζεται ένα τέτοιο μουσικό περιβάλλον, χαρίζει στον δίσκο μία αισθητική απόλαυση.
Τελειώνει και θέλεις να τον ξανακούσεις (άμεσα ή την επόμενη μέρα, δεν έχει σημασία), καθώς η αισθητική σου έχει ικανοποιηθεί και ξέρει ότι αυτό μπορεί να ξανασυμβεί και την επόμενη φορά.
Με λυρικό τρόπο και ροή συναισθημάτων ο Γιάννης Παπαδόπουλος επαναπροσεγγίζει τις παλιότερες συνθέσεις του και καθοδηγεί τις νέες σε ένα cinematic αισθητικό πλαίσιο που τις κάνει δυνητικά μέρος ενός σάουντρακ για μία ρομαντική ταινία που δεν έχει γίνει αλλά που ο καθένας μας μπορεί να φτιάξει στο μυαλό του.
Βέβαια, καθώς πρόκειται για ένα άλμπουμ που περιλαμβάνει ως επί το πλείστον παλιότερες και ήδη ηχογραφημένες συνθέσεις του (κυρίως από το 2 και το At the Ζοο των Next Step), το Mirrorself (όπως θέλει να υποδηλώσει και ο τίτλος) είναι ένας δίσκος που μας γνωστοποιεί τις προθέσεις, τον ήχο και την προσωπική προσέγγιση του Γιάννη Παπαδόπουλου στην jazz.
Μένει να δούμε στη συνέχεια και τις πιο φρέσκες δημιουργικές του ικανότητες.