Και ξαφνικά, εκεί που κάθεσαι αμέριμνος και μίζερος μέσα στην καραντίνα σου, ένα απρόσμενο καλοκαίρι σκάει μέσα στο φθινόπωρο, με μουσική από εκείνες τις περασμένες ηλιόλουστες ημέρες χαρούμενης και άδολης ραθυμίας, που πώς και πώς περιμένουμε να ξανάρθουν. Η ελέω καραντίνας δισκογραφική επανένωση της Sugahspank με τον Blend Mishkin, κάτι περισσότερο από μια δεκαετία μετά το ένδοξο blast της ελληνικής «μαύρης» ετικέτας της Cast-A-Blast, είναι το πιο ανεπιτήδευτα χαλαρό και cool εμβατήριο των ημερών της αφθονίας μας και μια ζεστή και πλούσια μουσική υπόσχεση ότι αυτές θα ξανάρθουν.
Υποδειγματικά reggae μοτίβα υψηλού διεθνούς βεληνεκούς, που ακούγονται κάτι παραπάνω από ευχάριστα ακόμα και από αυτούς που βγάζουν φλύκταινες με τη τζαμαϊκανή μονοτονία, pop twists, γλυκές ανατροπές και η ανεκτίμητη οικειότητα των smooth πλην παντοδύναμων φωνητικών της Γεωργίας Καλαφάτη που δένει υπέροχα με τις φαεινές ιδέες και το layering του Γιώργου Μαντά και βάζει γκολ από τα αποδυτήρια –αυτό είναι το Paint Everything White.
Το άκρως ραδιοφωνικό “Yummy Man” και το αυτοβιογραφικό “Grow”. Η καθαρόαιμη reggae ταυτότητα κομματιών όπως το “So I’m Ready” και η γλυκερή μα γοητευτικά ειλικρινή α λα Barry White σεβεντίλα του “Joy and Happiness”. Τα επιλογικά staments του “Daughter” και το «θυμωμένο» highlight του δίσκου “Holy Murdered Virgin”. Το Paint Everything White εκπληρώνει με συνοπτικές διαδικασίες την κυριολεξία του τίτλου, βάφοντας την ακρόασή του με αυτό το πολλά υποσχόμενο λευκό φως, προς το οποίο κοιτούσε εξαρχής αυτή η δημιουργική σύμπραξη. Δώδεκα χρόνια μετά το The Incredible The Invisible, το Paint Everything White συνεισφέρει στη εγχώρια μουσική σκηνή άλλη μια λαμπερή "back to the roots" στιγμή, στην άλλη άκρη ενός ουράνιου τόξου που το συνδέει με χαρακτηριστικά feelgood μουσικά κεφάλαια, από τη neo soul αισιοδοξία της Motown μέχρι την ‘90s ευφορία των Morcheeba.
Έχουν γραφτεί πολλοί καλοί και αξιόλογοι δίσκοι καραντίνας όλο αυτό το περίεργο, πρωτόγνωρο διάστημα. Το πραγματικά σπουδαίο με το Paint Everything White δεν είναι αυτό καθαυτό το καλλιτεχνικό, μουσικό και ηχητικό σύνολο -το οποίο σε κάθε περίπτωση κυμαίνεται σε ιδιαιτέρως υψηλά ποιοτικά επίπεδα. Αλλά η καθηλωτική άνεση με την οποία οι δύο πάλαι ποτέ σύντροφοι στην Cast -A- Blast κατάφεραν να βγάλουν ένα τόσο χαλαρό, παρεΐστικο και δεμένο, φωτεινό αποτέλεσμα, μιλώντας και συν-δημιουργώντας από το τηλέφωνο και τις διαδικτυακές εφαρμογές. Ένα αποτέλεσμα ανθρώπινης, ζεστής επαφής, σε μια πλήρως εχθρική προς αυτό συγκυρία.
Αν στη δραματουργία, η κωμωδία θεωρείται ένα πολύ πιο δύσκολο και απαιτητικό είδος, τότε και στη μουσική, η χαρά και το φως είναι πολύ πιο δυσεύρετα από τη θλίψη και τον πόνο -και ίσως πολύ πιο δύσκολο να συλληφθούν, να αποτυπωθούν, να επικοινωνηθούν με ειλικρίνεια και αμεσότητα και να γεννήσουν καλή μουσική. Είναι πολύ πιο εύκολο να τα βάφουμε μαύρα, αλλά το ντουέτο των Sugahspank & Blend Mishkin έρχεται από το πουθενά να τραβήξει το χαλί κάτω από το οποίο κρύβεται η ευκολία και να αλλάξει με οκτώ κομμάτια το mood των ημερών, σε μια εποχή που όλα γκριζάρουν επικίνδυνα.
.jpg)
