Larry Gus - Υποτακτικός

«Καταλαβαίνω ότι το μόνο πράγμα που με κάνει χαρούμενο πολλές φορές είναι να λέω συγγνώμη και μετά να ζητάω συγγνώμη για τα πολλά συγγνώμη που λέω[...] και ξαναπιάνω τον εαυτό μου να είναι χαρούμενος όταν μου λένε τι να κάνω, όταν είμαι μέρος μιας διαδικασίας που είναι μεγαλύτερη από εμένα και απλώς κάθομαι εκεί μέσα και κοιτάω τον εαυτό μου να κινείται και να δρα, χωρίς να ξεκινάει κάτι απ' την πλευρά μου».

Κάπως έτσι ξεκίνησε να περιγράφει o Larry Gus, σε συνέντευξή του στη Lifo, την έμπνευση πίσω από τον Υποτακτικό, που θα σηματοδοτούσε τη δισκογραφική του επιστροφή στη DFA του James Murphy 4 περίπου χρόνια μετά το I Need New Eyes (2015). Ένα θέμα και μια λέξη που, αν μη τι άλλο, εξάπτουν την περιέργεια για το υλικό το οποίο εκπροσωπούν, (μοιραία) δημιουργώντας υψηλές προσδοκίες.

Στον νέο του δίσκο, ο Παναγιώτης Μελίδης αφήνει για πρώτη φορά τ' αγαπημένα του samples στο συρτάρι και βουτάει για τα καλά σε έναν παραγωγικό υπαρξισμό, που του αποφέρει στιχουργικά εξωτικούς καρπούς στη μητρική του γλώσσα, περιβεβλημένους ένα μαλακό μουσικό κέλυφος/περίβλημα. Το οποίο δεν απεμπολεί μεν τoν σήμα κατατεθέν dance pop ήχο του, λειαίνει όμως τις γωνίες του δίσκου, βάφοντάς τις στα χρώματα ενός δωματίου βγαλμένου από pop επιστημονική φαντασία.

Πάνω σε ένα SM57 μικρόφωνο o ιδιοφυής κι ακαταμάχητος Larry Gus κάνει τις διαχρονικές αγωνίες του σύγχρονου ανθρώπου παιχνίδι και τραγούδι. Και, με καθηλωτική ηρεμία, καταφέρνει να μιλήσει με τον πιο απαλό τρόπο για σχήματα βαριά και για μοτίβα αναπόδραστης κατάθλιψης, λικνιζόμενος παράλληλα γύρω από τον πιο pop άξονα του εαυτού του.

Οι κουδουνίστρες του εναρκτήριου "Total Diseases (Subservience)", που διαδηλώνουν με παιχνιδιάρικο τρόπο τις υπόγειες χάρες της ασθένειας του υποτακτισμού, υποκρούουν τα βήματα του ακροατή προς μία από τις καλύτερες στιγμές του δίσκου –το "A Likely Projection", όπου καθρεφτίζεται το βάρος των προσωπικών μας επιλογών μπροστά στο δέος του απείρου. Λίγο παρακάτω ανεμίζει περήφανα η σημαία του Υποτακτικού, το αβανταδόρικο, εθιστικό "Taped Hands Here", το οποίο εκλύει απενεχοποιημένη ενέργεια, συμπυκνώνοντας την τιτλοφόρο φαντασίωση του δίσκου.

Τα “Ayler Τhe Pilot” και “Readers Αnd Authors” είναι δύο ακόμα χαρακτηριστικά δείγματα του ενδιαφέροντος γλωσσικού ερμαφροδιτισμού που διακατέχει το άλμπουμ, ενώ το “Classifying Α Disease” διεκδικεί ίσως τον τίτλο της πιο σοκαριστικής θεματικής, ακροβατώντας μεταξύ των δύο κορυφαίων στιγμών της ανθρώπινης ζωής, με αφορμή την Αρρώστια. Αν και σε στιγμές το στιχουργικό αποτέλεσμα του Υποτακτικού ηχεί αλλοπρόσαλλο, η παρτίδα σώζεται από το έμφυτο, ήσυχο ταλέντο του Παναγιώτη Μελίδη, που προκύπτει αβίαστα, σε κάθε συνθήκη· αλλά και από το γλυκόπικρο αποτύπωμα του δίσκου, με το οποίο ταυτίζεσαι χωρίς πολλά-πολλά.

Ο Υποτακτικός του Larry Gus είναι ένα μεγάλο παιδί που έγινε σύζυγος και πατέρας στην Ελλάδα της Κρίσης, έφυγε στο εξωτερικό, όμως είναι και σαν να μην έφυγε. Αντιμέτωπο μ' ενήλικα διλήμματα, κοιτάζει ακόμα γύρω του ψάχνοντας απαντήσεις στις μικρές ή μεγαλύτερες υπαρξιακές αγωνίες της καθημερινότητας. Ανακατεύει λοιπόν τα χώματα της ιδιαίτερης πατρίδας του και τους απόηχους των ελληνικών παραδόσεων με μεσογειακά γρέζια και έξαλλα funk ιδιώματα, χτίζοντας στη χρυσή άμμο της DFA έναν στέρεο πύργο ηλεκτρονικής ποπ, από τον οποίον ένας μοναχικός πρίγκιπας σαλπίζει στο 4ης γενιάς κέρας του έναν υβριδικό, mid-tempo χορευτικό ύμνο· προσπαθώντας να νικήσει την εσωστρέφεια του ατομικού του βασιλείου και να γίνει ένα με την κοινωνία, με την οποία μοιράζεται τις ίδιες αγωνίες και πάθη, τις ίδιες μνήμες και τα ίδια όνειρα.

{youtube}LgvlW-Z962c{/youtube}