Theodore - Inner Dynamics

«Είναι ίσως η καλύτερη στιγμή στη ζωή μου, που αισθάνθηκα απόλυτη σύνδεση μεταξύ αυτού που θέλω να εκφράσω και της ικανότητάς μου να το εκφράσω». Αυτό πιστεύει ο Theodore για το νέο του άλμπουμ Inner Dynamics· το οποίο αν μη τι άλλο δικαιολογεί τον τίτλο του και –εν μέρει– τον δικαιώνει.

Ήδη δηλαδή από την πρώτη κιόλας ακρόαση, το Inner Dynamics διατρανώνει τον ενθουσιασμό του δημιουργού του για μια πρώτη, πραγματικά ώριμη, περίοδο συνθετικής εργασίας, καθώς και τον πόθο του να ενσωματώσει τους καρπούς της αξιοσημείωτης (για τα ελληνικά δεδομένα) διεθνούς αναγνώρισης που έλαβε η προηγούμενη δουλειά του It Is But It’s Not (2015, δείτε εδώ) σε ένα concept album. Με το οποίο φιλοδοξεί –κατ’ ελάχιστο– να εντυπωσιάσει.

Στην πράξη, ωστόσο, τα μουσικά βέλη του κατά κόσμον Θοδωρή Πολυχρονόπουλου βρίσκουν μονάχα την περιφέρεια του στόχου. Γιατί ναι μεν το Inner Dynamics εγκιβωτίζει επιτυχώς όλη τη μέχρι σήμερα εμπειρία, χαρίζοντας τα προσδοκώμενα «διαπιστευτήρια» ωριμότητας, όμως άλλοτε ένα μικρό μπέρδεμα εδώ ή/και μια μικρή επιτήδευση πιο πέρα, περισσότερο τελικά εκβιάζουν τον εντυπωσιασμό, παρά τον κερδίζουν.

Ημιαπόκοσμα φωνητικά, «κινηματογραφικά» πλήκτρα και synths, ολίγη από Sigur Rós και post αποήχοι. Ο Theodore σκηνοθετεί εδώ μια συνομιλία μεταξύ διαφορετικών πλευρών του εαυτού του και της μουσικής του προσωπικότητας, στοχεύοντας στη λυτρωτική έκλυση μιας εσωτερικής ενέργειας. Παρότι όμως καλοστημένο, με αξιόλογη παραγωγή και με ωραίες στιγμές –όπως το "Disorientation", στο ημίφως του οποίου συμπλέκονται γοητευτικά η κληρονομιά της κλασικής παιδείας του Theodore με τα post ακούσματά του– το Inner Dynamics μοιάζει ανήμπορο να ξεφύγει από μια πολύπλοκη, ελιτίστικη pop, που δείχνει φτιαγμένη για να γοητεύσει συγκεκριμένες αγορές του εξωτερικού.

Έτσι, ο δίσκος γίνεται πεδίο όπου συγκρούονται δύο διαφορετικές πραγματικότητες. Από τη μία, υπάρχει όντως μια κοινή υφή στις μουσικές δυναμικές που προσπαθούν να χωρέσουν εδώ –συνθήκη αναγκαία, μα και καλοδεχούμενη για τις ανάγκες ενός conceptual album. Από την άλλη, χάνεται στη συνέχεια ο προσανατολισμός, με αποτέλεσμα να μένεις με μια δουλειά που ίσως ακούσεις μία φορά μονορούφι, στην οποία όμως δεν θα επιστρέψεις εύκολα σε βάθος χρόνου.

{youtube}I0ezMgYxpmo{/youtube}