Σε 45άρι, απ' εκείνα που κάποτε πουλιόντουσαν με το κιλό. Συλλεκτικό, τώρα η μη χρηστικότητά τους είναι αυτή ακριβώς που τα κάνει ιδιαίτερα: η ίδια η αιτία της εξαφάνισης γίνεται λόγος κυκλοφορίας. Σταμπαρισμένο και με QR code να περάσει από πάνω το έξυπνο τηλέφωνο, ορίστε και το εκσυγχρονιστικό τουίστ.
Δεν ξέρω για σας, εμένα μ' αρέσει. Κι ας παίξει κανα-δυο φορές όλες κι όλες απ' τη βελόνα –πολύ πήγαινε/έλα για δύο τραγούδια. Κι ας είναι Γεροντοπείσματα με παραπάνω από έναν τρόπους αυτή η σειρά των Δημήτρη Καρρά (στίχοι, μουσική) και Νίκου Γύρα (ενορχήστρωση), με το παρόν να φέρει το πρώτο νούμερο.
Κάποτε, επίσης, ίσως βγαίναν μαχαίρια στα άκουσμα της συνεργασίας. Μάλαμας-Καρράς, εντεχνολέρες εναντίον λαϊκομούρηδων. Τώρα που το σκέφτομαι «έντεχνες» θα ήταν οι λεπίδες (ποιητικότης, βλέπετε). Οι άλλοι χεστήκανε, αρκεί να τους αρέσει –άντε άμα δεν τους άρεσε να έπεφτε το σχετικό κουλτουροκράξιμο και πάμε παρακάτω... Κάτι ψιλά σκάγια που πήρε το μάτι μου, αυτής της μενταλιτέ μου φάνηκαν. Πλέον διαθέτουμε άλλους θιασώτες της ποιότητας, εναλλακτικούς• όμως δεν είναι της παρούσης ετούτο.
Πλευρά πρώτη, τα "Μπετά". Μαλαμικής υφής εντεχνολαϊκό ντουέτο, για όσους τους έχει διαφύγει. Τυπικός Σωκράτης Μάλαμας, τυπικός Βασίλης Καρράς, αυτοί είναι, αυτό κάνουν, κι άμα σας αρέσει κοπιάστε. Η δική μου ψήφος στον Καρρά, πιθανώς γιατί η μπετόβεργα θέλει τον μάστορά της ή έστω την ανάμνησή του. Μαστόρικα φερμένη και η ενορχήστρωση, αγαστή σύμπραξη λόγου και ήχου, σταθερά στο πρώτο πληθυντικό με κάποιον τρόπο και τα δύο –νάτες πάλι οι αναμνήσεις, δίχως βρικολακιάσματα. Ίσα-ίσα χωρίς νεραϊδικά κι αέρηδες, ούτε με καμποσισμούς και τζάμπα μαγκιές. Εύμορφο ουμανιστικό λαϊκό τραγουδάκι για το εκεί έξω, με το υποκοριστικό να είναι καμιά φορά παράσημο. Σημείωση: δίχως ακροατήριο(;).
Πλευρά δεύτερη, αγγελακικής υφής φαινομενικά σουβλερή μπαλάντα, με ιδέες από Θανάση Παπακωνσταντίνου στην ενορχήστρωση κι απλωτές δοξαριές τσέλου. Με νεύρα και ρεαλιστικές αοριστολογίες, οι οποίες δεν καταφέρνουν να συμπυκνώσουν έστω σ' ένα έντονο σημείο την κακή ενέργεια. Ευτυχώς υπάρχει το σαντούρι και παίζει διττό παιχνίδι, εντός κι εκτός της συνηθισμένης λογικής παιξίματός του. Σωτήριο αποβαίνει για την περίσταση, στα χέρια της Σταυρούλας Σπανού.
{youtube}x-CdW_2yduQ{/youtube}
