Μουσικός δεν δηλώνω, αλλά έχω την αίσθηση πως αποφασίζοντας να καταπιαστείς με συνθέσεις ενός συγκροτήματος όπως οι Pink Floyd, βρίσκεσαι ενώπιον μιας επιπλέον δυσκολίας. Κάνω συλλογισμό στα όρια του αυταπόδεικτου: πέρα από την ποιότητα και το ειδικό βάρος των συνθέσεων καθ’ αυτών, οι Floyd είναι πιθανότατα ανάμεσα στα δύο-τρία περισσότερο διασκευασμένα συγκροτήματα της ροκ μυθολογίας, με τις συνθέσεις τους να έχουν κατά καιρούς ακουστεί σε αρκετές «απομακρυσμένες» εκδοχές. Πολύ πρόχειρα ανασύρω στον νου μου τη διασκευή του “Comfortably Numb” από το τζαζ τρίο των Bad Plus ή τη διασκευή σε ρέγκε ολόκληρου του Dark Side Of The Moon από τους Easy Star All-Stars. Όλα μοιάζουν λοιπόν να έχουν ειπωθεί με τόσους τρόπους, ώστε το πρώτο που καλείσαι να αντιπαρέλθεις είναι η κοινοτοπία.
Ο ίδιος ο Πολυζωγόπουλος εξηγεί την επιλογή του στο εσωκλειόμενο σημείωμα του δίσκου, όπου μιλάει για τη γνωριμία του με τη μουσική των Pink Floyd και για το πώς αυτή απορροφήθηκε από ένα παιδί που μεγάλωσε στην ελληνική επαρχία στο μεταίχμιο των δεκαετιών του 1980 και 1990. Αλλά και για το πώς αργότερα, ως έφηβος, περιέφερε ως τρόπαιο τους δίσκους τους και το πώς –ως ενήλικας κατόπιν, σε διαφορετικούς πια μουσικούς δρόμους– αποφασίζει να ξοφλήσει το χρέος προς τον έφηβο εαυτό του, επιστρέφοντας στις συνθέσεις που κάποτε τον κινητοποίησαν. Ίσως γι' αυτό και καταγίνεται με μερικές από τις γνωστότερες συνθέσεις τους· συνθέσεις βγαλμένες μέσα από τα τρία πιο βασικά άλμπουμ της δισκογραφίας τους –τα Dark Side Of The Moon, Wish You Were Here και Wall (με την εξαίρεση του προερχόμενου από το Saucerful Of Secrets, “Set The Controls For The Heart Of The Sun”).
Είναι ευδιάκριτη η προσπάθεια του Πολυζωγόπουλου να προφέρει καθαρά με την τρομπέτα του τις κεντρικές μελωδίες, σαν να τραγουδάει με εκείνη τους στίχους του Roger Waters. Και σε όλο όμως το Heart Of The Sun η προσέγγιση δεν απομακρύνεται και τόσο από τη λογική της (σχετικά) πιστής μετάφρασης. Το κουαρτέτο του Πελοποννήσιου τρομπετίστα (με τους Κωστή Χριστοδούλου στα πλήκτρα, Βασίλη Στεφανόπουλο στο κοντραμπάσο και Strjan Ivanovic στα τύμπανα) πραγματοποιεί ελεγχόμενες μόνο εξόδους από τη φρασεολογία την οποία επιβάλει το πρωτότυπο –λες και ο έφηβος Πολυζωγόπουλος θα γυρίσει στον ενήλικα και θα πει με παράπονο: «δεν είπαμε ότι αυτός ο δίσκος είναι για μένα;». Στις λίγες πάντως στιγμές όπου το κουαρτέτο αποφασίζει να προεκτείνει τη σκέψη του, το κάνει εξόχως αποτελεσματικά. Τόσο, ώστε σε κάνει να σκέφτεσαι για ευκαιρίες που πήγαν χαμένες. Χαρακτηριστικό, το ότι η καλύτερη ίσως στιγμή του δίσκου είναι το τελευταίο τρίλεπτο του “Shine On You Crazy Diamond”, ακριβώς επειδή δείχνει μια μπάντα η οποία μπορεί να ανταπεξέλθει και σε πιο αυξημένες απαιτήσεις.
Δεν εννοώ βέβαια πως το να αλλάξεις τα συμφραζόμενα μιας σύνθεσης είναι απλή υπόθεση ή ότι ο Πολυζωγόπουλος δεν υποστηρίζει επαρκώς τις λύσεις τις οποίες προτείνει. Αντιθέτως, οι μεταφράσεις που περιέχονται στο Heart Of The Sun διέπονται από εξαιρετική ευστοχία και από μια κάποια οξυδέρκεια· ανταποκρίνονται δε και σε έναν διττό σκοπό: να αποτελέσουν φόρο τιμής στο λονδρέζικο συγκρότημα και, ταυτόχρονα, να στήσουν ένα μουσικό κείμενο το οποίο θα κατανοεί τα νέα συμφραζόμενα και θα αναπνέει μέσα τους με άνεση και φυσικότητα. Βρίσκονται έτσι τρόποι για να διατηρηθεί ο κεντρικός ρόλος του ψυχεδελικού στοιχείου (με κύριους φορείς τα πλήκτρα του Χριστοδούλου ή τα διάφορα εφέ που παρεμβάλει στα φυσήματά του ο Πολυζωγόπουλος), ενώ σε όλη τη διάρκεια συναντούμε σωστές χροιές, λειτουργικές δυναμικές, αλλά και μια γκρούβα να αναδύεται σποραδικά μέσα στο γενικό λυρικό περιβάλλον, δίνοντας το αλατοπίπερο όταν κάτι τέτοιο κρίνεται απαραίτητο.
Το Heart Of The Sun: The Music Of Pink Floyd του Ανδρέα Πολυζωγόπουλου είναι λοιπόν ένας καλοφτιαγμένος και απολαυστικός δίσκος, σίγουρα κάτι πολύ παραπάνω από τα (Floyd-ικά) απωθημένα του δημιουργού του. Αναγνωρίζω πως κερδίζει τα στοιχήματα τα οποία θέτει, σημειώνοντας ωστόσο ότι ίσως να χρειαζόταν μεγαλύτερη τόλμη στις επεμβάσεις· μια προσπάθεια δηλαδή από το κουαρτέτο να επιβληθεί πιο ξεκάθαρα επί των συνθέσεων. Δεδομένου μάλιστα, ότι όταν το κάνει, τα καταφέρνει περίφημα…
{youtube}KnxIq91LYWE{/youtube}
