Σε πόσα παρακλάδια θα μπορούσε να χωριστεί το σημερινό μέταλ; Σε άπειρα, είναι η απάντηση: τα τελευταία χρόνια η μεταλλική δισκογραφία ανανέωσε όσο κανείς το πρόσωπο του ροκ. Αυτήν ακριβώς τη γραμμή ακολουθεί και ο Abstruse στο Earthbound, ποιώντας ήχο που συνδέει πολλές φατρίες οπαδών, αλλά με την πρωτοκαθεδρία να δίνεται σταθερά στο μέταλ. Γύρω του συναθροίζονται κατόπιν στοιχεία τα οποία και στους πιο dark χώρους αφορούν, μα και στις πιο πειραματικές γαίες, όσες άρχισαν να παρεισφρέουν στο χέβι μέταλ από τα '00s (ιδίως) κι έπειτα.
Να πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Ήδη από το ξεκίνημα του Earthbound, ο Substant (ο άνθρωπος πίσω από τους Abstruse) κάνει εμφανείς τις προθέσεις του: μέταλ προοδευτικό (όχι prog, μην παρεξηγηθούμε) στα όρια του πειραματικού. Προσπαθώντας ίσως να δώσει από νωρίς μια σφαιρική αντίληψη του δίσκου, ο Substant βάζει σε μία ενορχήστρωση όλα τα στοιχεία της μουσικής του προσωπικότητας, κάνοντας το "Forest God" να ακούγεται μπερδεμένο και αναίτια παραφορτωμένο. Αλλά στις δύο επόμενες συνθέσεις είδαμε το φως –ή μάλλον το σκότος το αληθινό: ελαφρώς πιο ανοικτές οι γραμμές του "Blackston Empire" και καλοδεχούμενη η επιστροφή των κιθάρων του "Sundust" στη ροκ ρίζα –ειδικότερα δε τα ανάποδα πιάνα του ηχούν απολαυστικά κι ας είναι πεπερασμένες οι νεοϋορκέζικης λογικής ελευθεριακές τους φόρμες.
Με αυτά ακριβώς τα κλαβιέ τονίζεται επίσης η θεατρικότητα των συνθέσεων του Abstruse, στοιχείο που μερικές φορές έχω την εντύπωση ότι παρασέρνει περισσότερο από ότι πρέπει το έργο: η θεατρικότητα πρέπει δηλαδή να βγαίνει από τη δόμηση και όχι από τη στόχευση. Η home made παραγωγή καταφέρνει βέβαια να ξεπεράσει το ταβάνι που έτσι κι αλλιώς θέτει μια τέτοια λογική (αν και θα ήταν νομίζω θαυμάσιο να ακούγονταν κάποιες κιθάρες και φωνητικά σε έναν φυσικό χώρο αντήχησης), η προσπάθεια εντούτοις για θεατρικότητα υπαγορεύει τελικά σε αρκετές περιπτώσεις τις ενορχηστρώσεις του Earthbound.
Το σίγουρο είναι πάντως ότι, από εκεί και πέρα, τα χρώματά του τα βγάζει (όπως λέμε) ο δίσκος. Η παλαιάς κοπής –με την καλή έννοια– γι' αυτό και πυρωτική είσοδος του "Souls Contaminated" παραπέμπει σε φωνητικά που τα μισά τους σημάδια τα οφείλουν σε ό,τι διαμορφώθηκε μετά τη δράση των Sisters Of Mercy και τα άλλα μισά (τις πιο «σκισμένες» τους ιδιότητες) στη σκανδιναβική χερσόνησο. Το δε "Liqueurs Float" αποτελεί την κορωνίδα της προσπάθειας: ενώ οι στίχοι κρατούν την Abstruse θεματική περί αποξένωσης και απόκοσμης εσωτερικότητας στο επίκεντρο, την ίδια στιγμή εμπεριέχουν και μια ειλικρινή κατάθεση συναισθήματος, μα και ένα επιτυχημένο δείγμα δημιουργικής γραφής. Σου δίνεται επίσης η ευκαιρία να παρατηρήσεις τη δομημένη εκφραστικότητα στη φωνή του Substant, τις κιθάρες του να κινούνται στα όρια του ψυχεδελικού fusion, καθώς και τον τρόπο με τον οποίον αποφεύγει παλαιότερες εμμονές του black metal, δομώντας μια ενσυνείδητα χαοτική ατμόσφαιρα. Τέλος, το "Breakin' Ground" ακούγεται ως μια έξυπνη ανάπτυξη θέματος που θα μπορούσε να έχει προέλθει από τους Therapy? Και είναι ασφαλώς δεκτό το τόλμημα, γι' αυτό άλλωστε και μιλάμε για έναν προοδευτικό δίσκο και όχι ένα ακόμα αυτιστικά black metal χαράκωμα.
Γιατί λοιπόν 7 στα 10, έχοντας πει όλα τα παραπάνω; Το αμέσως προηγούμενο άλμπουμ του Abstruse, το Ivory Tower, είχε αισθητά αλλάξει ρότα συγκρινόμενο με το Transgression, προχωρώντας από το βαρύθυμο πειραματικό black metal σε κάτι που απέφυγε ακόμα και την ταμπέλα του black. Στο Earthbound, ενώ οι ενορχηστρώσεις έχουν γίνει πιο πλούσιες, το βήμα του δημιουργού δείχνει ένα μπρος και σταθερό –δεν έχουμε δηλαδή το άλμα. Όχι ασφαλώς πως απαιτείται κάτι τέτοιο ντε και καλά, από τη στιγμή μάλιστα που εδώ σχηματοποιείται πλήρως η απόπειρα του προηγούμενου άλμπουμ για την εύρεση ενός πιο πλούσιου ύφους. Πιστεύω όμως ότι, στο εξής, το ζήτημα που θα τεθεί στον Abstruse είναι η αναγκαία ελλειπτικότητα μιας και οι ενορχηστρώσεις καλώς μεν πλούτισαν τον ήχο του, μα ενδέχεται να τον οδηγήσουν στον βερμπαλισμό. Ο κίνδυνος μάλιστα γίνεται ήδη ορατός: στα 70+ λεπτά διάρκειάς του, το Earthbound δείχνει να χάνει κάπου το μέτρο όσων θέλει να πει, αφήνοντάς σε με την εντύπωση ότι κάποιες ιδέες ειπώθηκαν παραπάνω από μία φορά.
{youtube}tnNAytpHypc{/youtube}
