Πρόκειται άραγε για δράση θεμιτή, να διαπεράσει κανείς την ολοστρόγγυλη φούσκα που πλαισιώνει τους Baby Guru από όταν νεύρωσαν όσους ξέρουν (και όσους δεν ξέρουν) από εύληπτο και λαοπλάνο πειραματισμό με τον ομώνυμο ντεμπούτο δίσκο τους; Δεν είναι σαφές. Έναν περίπου χρόνο αργότερα, πάντως, το Pieces επιτρέπει να πιθανολογηθεί μια λιγότερο άνευ όρων παράδοση στη γοητεία της πολύφημης τριάδας.
Αν βέβαια κάποιος χαρακτηρισμός δεν μπορεί με κανέναν τρόπο να αποδοθεί στους Baby Guru, είναι αυτός του «συγκροτήματος-φούσκα». Δύσκολα μπορεί να τεθεί ζήτημα αμφισβήτησης για την εκδήλωση μιας άκρατης και ταυτόχρονα δίκαια κατανεμημένης διαλεκτικής μεταξύ ψυχεδέλειας, πειθαρχημένης γερμανικής επαναληπτικότητας και απαρχιακής ποπ στο πλαίσιο του ομώνυμου Baby Guru, αλλά κυρίως για την ακεραιότητα της όλης δουλειάς τους. Εξάλλου ένα σχήμα αναμφίβολης στιβαρότητας –όπως η προκείμενη τριάδα– δεν είναι εύκολο να πέσει έξω στις προβλέψεις του και, ομολογουμένως, το Pieces (όσο κι αν εγείρει συζητήσεις) δεν αποτελεί τελικά εξαίρεση.
Σαν ακόλουθος ενός πρώτου δίσκου που κουράστηκε να απολυτοποιείται ως άνισα καλή κυκλοφορία, το συγκεκριμένο άλμπουμ εμφανίζεται πιο διστακτικό, για τον λόγο και μόνο ότι ο προκάτοχός του προσπάθησε πολύ για να πιάσει αυτήν την απόλυτη κατηγοριοποίηση. Ακόμα λοιπόν κι αν θεωρηθεί ότι ο δεύτερος δίσκος των Baby Guru προσυπογράφει τα όσα είπε ο πρώτος και δεν επιχειρεί να μετακινηθεί πολύ μακρύτερα από τις θεμελιώδεις συνιστώσες αυτού –πέρα από το να υιοθετήσει τις σκόπιμα ελλείπουσες κιθαριστικές χορδές και τα σποραδικά γυναικεία φωνητικά– το λιγότερο που μπορεί κανείς να επιρρίψει σε τραγούδια όμορφης μπητλικής αφέλειας τύπου “The Things You Do” ή σε τραγούδια με καλώς εννοούμενες κλασικές ροκ προθέσεις επί αφρικανικών ρυθμoλογιών τύπου “Amaye”, είναι ότι μπορούν να αφήσουν την ανωτέρω φούσκα να σκάσει.
Ακόμα δηλαδή και στην περίπτωση που θεωρηθεί ότι εδώ οι Baby Guru, ενδίδοντας τελικά στην κιθαριστική σαγήνη, απο-πειραματοποιούν μέρος του τελικού αποτελέσματος εκποιώντας μια πολυκύμαντη ψυχεδελο-ποπ “Marilu” στο όνομα μιας εναργέστερης μεν, αλλά λιγότερο «κουρασμένης» “(For) Trish”, δεν είναι δυνατόν να αγνοηθεί η ανεξέλεγκτη δυναμικότητα τραγουδιών όπως τα εναρκτήρια “Necessary Voodoo” και “For Naked Sun” ή του σκληραγωγικού “Bog” στον επίλογο.
Εν ολίγοις, είτε συντάσσεστε με τον πολυποίκιλο αυτοσχεδιασμό, είτε συντάσσεστε με την περίτεχνη ευπεψία και είτε διάκειστε θετικά προς τις κυκλοφορίες της Inner Ear, είτε είστε αρνητές της, το Pieces των Baby Guru είναι ένας δίσκος που πρέπει να ακούσετε τουλάχιστον μία φορά.
{youtube}fPDOoQBOL3g{/youtube}
