Μια λαχτάρα κι ένα πόνημα δεκαετίας (τουλάχιστον) κρύβεται πίσω από το δισκογραφικό ντεμπούτο του Μιχάλη Τσαντίλα. Ο νεαρός τραγουδοποιός κρατούσε πολύ καιρό στο συρτάρι στίχους και μελωδίες, μέχρι που έφτασε το πλήρωμα του χρόνου. Και μπορεί με τα 11 τραγούδια του Σκιά Στο Μυαλό να μην φέρνει τα πάνω-κάτω, κατορθώνει όμως να τραβήξει το ενδιαφέρον.
Αν στο εναρκτήριο “Μια Σκιά” οι πρώτες νότες παραπέμπουν στην electro folk του Κάπα Βήτα της Άγριας Χλόης, οι κιθάρες και τα τύμπανα από τη μέση του τραγουδιού και μετά ξεκαθαρίζουν το ηχητικό τοπίο στο οποίο κινείται ο Τσαντίλας: από τους Beatles και τους Stones, μέχρι τις Τρύπες και τη brit pop, το ποπ/ροκ στίγμα του τραγουδοποιού είναι ξεκάθαρο. Αντλώντας όμως στοιχεία από διάφορες εκφάνσεις της ποπ/ροκ κουλτούρας, το άλμπουμ πετυχαίνει να διακριθεί συγκριτικά με τις δεκάδες παρόμοιες δουλειές, αποφεύγοντας τη στιλιστική μονομέρεια. Ακούστε π.χ. πόσο όμορφα εξελίσσεται το “Μετά Τη Βροχή”, από γλυκιά ρομαντζάδα σε κομμάτι που φλερτάρει με τον σκληρό ήχο. Ή πόσο εύστοχα παραπέμπει στη βρετανική ποπ το αγγλόφωνο “Take Me Away”, πόσο ουσιαστικά αποτείνεται φόρος τιμής στις ένδοξες μέρες των Ξύλινων Σπαθιών και των Τρύπες (“Δεύτερη Ευκαιρία”) ή πόσο αβίαστα πηγάζει μια μπαλάντα όπως το “Τι Κι Αν”.
Αρκετά όμως από τα τραγούδια του άλμπουμ είναι μπαλάντες με μελωδίες υπερβολικά πανομοιότυπες, με συνέπεια την επικράτηση μιας κουραστικής μονοτονίας. Γενικά οι συνθέσεις, αν και στέκονται, χρειάζονταν περισσότερο παίδεμα για να μπορέσουν να ξεχωρίσουν. Υπολείπονται επίσης οι ερμηνείες, οι οποίες ακούγονται αδούλευτες. Η γλυκιά χροιά της φωνής του τραγουδοποιού δεν αρκεί σε κάθε περίπτωση για την επιτυχή απόδοση των κομματιών, ούτε έχει εκείνη την ιδιαιτερότητα που θα την έκανε να ξεχωρίσει ή θα ωθούσε τον ακροατή να παραβλέψει τα ελαττώματά της. Σε όποια επόμενη δισκογραφική εμφάνιση, αυτό είναι νομίζω κάτι που ο Μιχάλης Τσαντίλας θα πρέπει να αντιμετωπίσει πιο επαγγελματικά.
Πιο σίγουρα φαίνονται τα πράγματα στο στιχουργικό κομμάτι. Σ’ αυτό ο Τσαντίλας –αν και δεν αποφεύγει πάντοτε τα διάφορα κλισέ, τόσο θεματικά όσο και φραστικά– επιδεικνύει ειλικρίνεια και απλότητα, στοιχεία που κάνουν τα λόγια του καίρια και ανεπιτήδευτα, είτε όταν μιλάει για προσωπικές σχέσεις, είτε για υπαρξιακά ζητήματα. Ακόμα πιο σημαντικό, όμως, αποδεικνύεται το μεράκι του. Είναι μάλιστα τόσο έντονο, ώστε σε κάνει να βάζεις στην άκρη τις ενστάσεις σου, κατατάσσοντας το Σκιά Στο Μυαλό στις δουλειές εκείνες που γεννάνε προσδοκίες για το μέλλον.
{youtube}aNiQXZRzmFU{/youtube}
