Πέρα από το χιούμορ που διέπει τη δουλειά του Heavy Metal Mojo σε τούτο το EP (διάρκεια λίγο παραπάνω από 13 λεπτά) το σίγουρο είναι ότι υπάρχουν και κάποια μουσικά θέματα προς συζήτηση, αλλά και προς επικρότηση. Τουτέστιν, έχουμε να κάνουμε με αυτή τη μετα-αισθητική που ουδόλως τυχαίως επικράτησε στις παρυφές του πλέον ανοικτόμυαλου μεταλλικού κοινού τα τελευταία χρόνια. Όταν δηλαδή έγινε όχι μόνο αναγκαία η αποκάλυψη ότι «για όνομα του Θεού, ακούμε και άλλα πράγματα», μα είχε έρθει και το πλήρωμα του χρόνου –και ηλικιακώς, για τους άνω των 30 metalheads– να επιστρέψουν στις επιρροές της εφηβικής ηλικίας (όπως και κάθε ακροατής και δημιουργός).
Στο To Have Is To Hold ο Heavy Metal Mojo σουμάρει πολλές πτυχές της δισκοθήκης του. Στο εναρκτήριο λάκτισμα “Eosphoric Love Will Shine (From Behind)” τα πλήκτρα και το βάθος που έχουν λάβει θυμίζουν τις προσωπικές πορείες του Mortiis μετά το φευγιό του από τους Emperor. Διαστρεβλωμένοι A-Ha δηλαδή, με σκοτεινά, σκισμένα φωνητικά, τα οποία ουδόλως τυχαία καταλήγουν σε μια αισθαντική(;) ερμηνεία στο τέλος του άσματος. Οι δύο επόμενες συνθέσεις είναι και οι πλέον αντιπροσωπευτικές του EP. Στο “Evil (Lucas Is The Controller)” ενυπάρχει το ριπάρισμα ενός ριφ, που δυστυχώς, όσο και να το ακούω (μέρες τώρα), δεν καταφέρνω να εντοπίσω την πηγή του –το σίγουρο είναι πάντως ότι ακόμα και το κούνημα που επιφέρει στην ενορχήστρωση αποβαίνει προς ωφέλεια αυτής. Ένα σειόμενο καράβι γεμάτο σπασμένο σεξιστικό χιούμορ, το οποίο υποσκάπτει τα πάντα προσφέροντας ένα διαστρεβλωμένο χαρντ ροκ. Που πιθανώς να μην αρέσει σε hair metal οπαδίσκους, οπωσδήποτε όμως θα σας ευαρεστήσει αν σας αρέσουν οι Nazareth και ο Todd Rundgren σε ένα πακέτο, δεμένοι αμφότεροι (ως νέοι σύντροφοι του Οδυσσέα) σε ιστίο πλασμένο από αμφεταμίνες και αντιστεκόμενοι στις mainstream Σειρήνες. Το “03- Suburban Sleepers Will Wake Up One Day”, εκτός από θαυμάσιο τίτλο, έχει –πέρα από τις α-λα-Rob Halford επικλήσεις– και μια χαράδρα συχνοτήτων στις οποίες περίτεχνα μορφώνεται μια πραγματικά σύγχρονη έκφανση του kraut σε επίπεδο αισθητικής. Η οποία θέλει μεν τις συχνότητες να πηγαίνουν στο πίσω μέρος της στερεοφωνίας αλλά, αν και σπασμένες, να κρατάνε όχι μόνο την προσοχή μα και να εστιάζουν στη λυρικότητα. Υπέροχο, αλλά τόσο μικρό: εύχεσαι να πήγαινε λίγο παρά πέρα σε διάρκεια.
Οι δύο τελευταίες συνθέσεις έχουν, κατά την ταπεινή μου άποψη, το εξής πλην: στο μεν “Empty Pocket Phantasmagoria” ακούμε μια φόρμα πεπερασμένη, η οποία συναντάται σε γαλλικές επαναμορφώσεις μαγνητοταινιών από γκρουπ της γαλλικής δημοκρατίας από τη δεκαετία του 1970. Η δε είσοδος της σκληρότερης λογικής με απανωτά ριφ (πόσο μάλλον με τα υπέρμετρα στη μίξη ηλεκτρονικά) όχι μόνο δεν βοηθά, μα ουσιαστικά αποπροσανατολίζει τη σύνθεση. Το δε “Sexsüchtig” μοιάζει περισσότερο με προσχέδιο, παρά με ολοκληρωμένη πρόταση του δημιουργού πάνω στην επεξεργασία ηχοπεδίων μέσα από χαμηλοσυχνοτικά beat.
Συνολικά, το To Have Is To Hold είναι μια δουλειά όπου ναι μεν βρίσκουμε μια φρέσκια λογική πάνω στο ανηλεές mash-up, αλλά την ίδια στιγμή προδίδει ότι χρειάζεται προσοχή στα ήδη καταγεγραμμένα στη διεθνή πειραματική δισκογραφία. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι δεν χαιρόμαστε για τέτοιες ελληνικές καταθέσεις. Δείχνουν ότι το update με τις παγκόσμιες εξελίξεις καλά κρατεί, ασχέτως αν δεν το βρίσκουμε πάντα κεντραρισμένο. Το σημαντικό είναι ότι έχει και σκέψη και περίσκεψη.
{youtube}LiTsWORh6_I{/youtube}
