Το (ελληνικό) ροκ του μέλλοντος ή ανακύκλωση του παρηκμασμένου ροκ του παρελθόντος; Το Cougar Baby-Smoking Rabbit των Μωρά Στη Φωτιά διαθέτει όλα όσα περιμένεις από τη δουλειά μιας ροκ μπάντας που σέβεται τις καταβολές και τις αναφορές της: έντονη κοινωνικοπολιτική κριτική για να συμπλεύσει με το λαϊκό αίσθημα της εποχής, κριτική στα Μ.Μ.Ε., κάποιες δόσεις ερωτικής θεματολογίας, δυναμικές συνθέσεις αλλά και οργισμένες ερμηνείες ώστε και να υποστηρίξουν τις στιχουργικές αναφορές και να συμπληρώσουν το παζλ ενός «κλασικού ελληνικού ροκ δίσκου».
Κι αν η χρήση των εισαγωγικών είναι μάλλον δηλωτική της διάθεσης που δημιουργεί η πρώτη ακρόαση, ας τα αφαιρέσουμε για να προσεγγίσουμε πιο συγκεκριμένα τις εντυπώσεις από το Cougar Baby-Smoking Rabbit. Στο ξεκίνημα, το “Μοιραίο Καραβάνι’’ υπόσχεται ότι θα ακούσεις κάτι διαφορετικό –τουλάχιστον ως προς τις συνθέσεις– καθώς προσπαθεί να ενσωματώσει ρέγγε στοιχεία σε μια ροκ μουσική φόρμα, στο πνεύμα των live εμφανίσεων του σχήματος τα τελευταία χρόνια. Όμως η συνέχεια του δίσκου έρχεται απλά για να αποκαλύψει την πλάνη σου...
Αυτό συμβαίνει κυρίως γιατί η πλειονότητα των τραγουδιών δεν διαφοροποιείται ούτε από όσα ήδη ξέρεις για τα Μωρά Στη Φωτιά, ούτε από όσα συνήθως απαντώνται στη δισκογραφία συγγενών τους συγκροτημάτων. Παρά δηλαδή την ενσωμάτωση πνευστών στις ενορχηστρώσεις και το ska/reggae «άρωμα» που επιδιώκεται να δοθεί, αυτό που τελικά κυριαρχεί είναι οι δυναμικές ηλεκτρικές συνθέσεις, οι οποίες –σε ελάχιστες περιπτώσεις– δίνουν τη θέση τους σε μπαλάντες. Μπορεί έτσι να επιδιώκεται ένας διαφορετικός τόνος, ακόμα όμως κι όταν δίνεται δεν αποδεικνύεται ικανός να ανανεώσει το ύφος των συνθέσεων, οι οποίες παραμένουν προσηλωμένες σε γνώριμα πράγματα.
Αλλά και οι στίχοι –τους υπογράφει (όπως και τη μουσική) ο Στέλιος “Σαλβαδόρ’’ Παπαϊωάννου– εγκλωβίζονται στα τετριμμένα. Κοινωνικοπολιτικές αναφορές με έντονη κριτική διάθεση συμπληρώνονται από μικρές δόσεις ερωτικής θεματολογίας, χωρίς όμως να υπάρχει καμία πρωτοτυπία και καμία ιδιαίτερη έμπνευση, ούτε στην ουσία των λόγων, ούτε και στη διατύπωσή τους. Και οι ερμηνείες συνεχίζουν να χαρακτηρίζονται από το ιδιαίτερο εκφραστικό ύφος του Σαλβαδόρ, παραμένουν ωστόσο επαρκείς για το ύφος των συγκεκριμένων τραγουδιών και αποπνέουν αμεσότητα και ειλικρίνεια.
Εξάλλου, δεν αμφισβητεί νομίζω κανείς ούτε τη διάθεση, ούτε και την πίστη ή την εκτελεστική ικανότητα των Μωρά Στη Φωτιά. Αυτό που αμφισβητείται εδώ, μέσω των όσων ακούμε στο νέο τους άλμπουμ, είναι πιο συνολικό και σχετίζεται με τη συγκεκριμένη εκδοχή για το ελληνικό ροκ. Ένα ροκ που, ενώ θέλει να είναι σύγχρονο, αντλεί όλες του τις αναφορές από προσπάθειες του παρελθόντος: προσπαθεί αγωνιωδώς να συμπλεύσει με τα αισθήματα και τις κυρίαρχες αντιλήψεις της κοινής γνώμης, ελπίζοντας ότι θα επεκτείνει χάρη στους στίχους του τη «δεξαμενή» του κοινού του, ενώ στην ουσία τρέχει πίσω από τις εξελίξεις, προσπαθώντας να φρεσκάρει τις συνθέσεις του με έναν τρόπο ήδη πολλές φορές δοκιμασμένο και πλέον ξεπερασμένο.
Το Cougar Baby-Smoking Rabbit υπολείπεται έτσι σε έμπνευση, σε μια εποχή όπου το μουσικόφιλο κοινό –και ιδιαίτερα το πιο νεανικό κομμάτι αυτού– αναζητεί ολοένα και περισσότερο μια δημιουργικότητα πιο πρωτότυπη.
