Υπάρχουν δουλειές που από τη γέννησή τους διαθέτουν τη στόφα του διαχρονικού. Στις σπάνιες αυτές περιπτώσεις συγκαταλέγεται και το νέο πόνημα της Σόνιας Θεοδωρίδου, με 30 τραγούδια του Γιάννη Κωνσταντινίδη και τον (διεθνή) τίτλο Yannis Constantinidis: 30 Songs. Ούτως η άλλως, η σπουδαία σοπράνο, πέρα από τη θητεία της στην όπερα που εδώ και χρόνια την έχει καταξιώσει στο εξωτερικό ως μία από τις σημαντικότερες λυρικές τραγουδίστριες του καιρού μας, έχει αποδείξει με ό,τι άλλο κι αν έχει καταπιαστεί –π.χ. Μάνο Χατζιδάκι, Jacques Brel– όχι μόνο τη σοβαρότητά της, αλλά και το ερμηνευτικό της εκτόπισμα.
Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και με την περίπτωση του νέου της δίσκου. Αφήνοντας στην άκρη την «ελαφριά» πλευρά του Γιάννη Κωνσταντινίδη –ο οποίος με το όνομα Κώστας Γιαννίδης μας χάρισε μεγάλες επιτυχίες στο διάστημα 1930-1960 όπως τα “Ξύπνα Αγάπη Μου”, “Λίγα Λουλούδια Αν Θέλεις Στείλε Μου”, “Πόσο Λυπάμαι”, “Πάμε Σαν Άλλοτε” και “Σαν Κι Απόψε”– η Θεοδωρίδου βουτάει στα βαθιά νερά της λόγιας του δημιουργίας και αναδύεται με τρία πολύτιμα διαμάντια: τρεις κύκλους τραγουδιών, στους οποίους ο Κωνσταντινίδης αποκαλύπτει όλη τη δεινότητά του ως συνθέτης κλασικής μουσικής. Ο πρώτος κύκλος αρθρώνεται γύρω από πέντε ποιήματα του Ινδού νομπελίστα ποιητή Ραμπιτρανάθ Ταγκόρ (1861-1941), μελοποιημένα από το 1924 έως το 1980, ο δεύτερος περιλαμβάνει πέντε συνθέσεις του πάνω σε δημοτικά ποιήματα αγάπης (μελοποιημένα στα 1930-1931) και ο τρίτος είκοσι παραδοσιακά τραγούδια, όπως τα επεξεργάστηκε από το 1937 έως το 1947. Και οι τρεις κύκλοι είναι γραμμένοι για φωνή και πιάνο.
Στην περίπτωση του πρώτου κύκλου ονόματι 5 Τραγούδια Της Προσμονής, ο Κωνσταντινίδης καταφέρνει να μεταφέρει στις συνθέσεις του όλη τη μυστικοπάθεια, την ευαισθησία και τον λυρισμό του Ταγκόρ, με έναν μινιμαλισμό έμπλεο συναισθημάτων και εικόνων. Η έντονη παρουσία της φύσης και η σύνδεσή της με τα ανθρώπινα αισθήματα –κύριο στοιχείο στον Ταγκόρ– απαντάται και στον δεύτερο κύκλο, 5 Τραγούδια Αγάπης. Σε αυτές τις συνθέσεις ο Κωνσταντινίδης αρχίζει να χρησιμοποιεί στοιχεία της ελληνικής μουσικής παράδοσης: μεταχειρίζεται δηλαδή δημοτικές μελωδίες και ρυθμούς με έναν καθαρά προσωπικό τρόπο. Οι μνήμες που βγαίνουν μέσα από τις μελωδίες του γίνονται μάλιστα ακόμα πιο έντονες στο τρίτο μέρος της δουλειάς, 20 Τραγούδια Του Ελληνικού Λαού, όπου ο συνθέτης χρησιμοποιεί σχεδόν ατόφιες τις δημοτικές μελωδίες: όχι με κάποια λαογραφική εμμονή, αλλά προβάλλοντάς τις ανάγλυφα και πλαισιώνοντάς τις με ενδιαφέρουσα συνοδεία.
Έτσι, οι δημοτικές μελωδίες στη βάση των συνθέσεων διατηρούν τον χαρακτήρα, την ικμάδα και το χρώμα τους, μέσα στη νέα διάσταση την οποία αποκτούν μετά την επεξεργασία τους από τον Κωνσταντινίδη. Στα 20 αυτά κομμάτια θα απολαύσετε γνωστά τραγούδια όπως τα πελοποννησιακά “Σου ’Πα Μάνα”, “Είχα Μιαν Αγάπη”, “Λαλούδι Της Μονεβασιάς”, τα “Σαν Τι Το Θέλει Η Μάνα Σου”, “Εγώ 'Μαι 'Νος Ψαρά Παιδί” από την Εύβοια, τα μικρασιάτικα “Τα Ματάκια Σου Τα Μαύρα”, “Ερηνάκι”, “Δεν Ειν’ Αυγή Να Σηκωθώ”, “Απεφάσισα Να Γίνω”, τα στερεοελλαδίτικα “Τ’ Αηκούς Μαυριδερούλα Μου”, “Μαλάμω”, “Στην Κεντημένη Σου Ποδιά”, τα νησιώτικα “Μέρα Μέρωσε”, “Πιάνω Πέτρες Και Λιθάρια”, “Μαύρο Γεμενί” ή το ηπειρώτικο “Μωρή Κοντούλα Λεϊμονιά”.
Απόλαυση τριπλή, καθώς δεν είναι μόνο οι συνθέσεις του Κωνσταντινίδη που κουβαλάνε όλο τον πλούτο των δημοτικών τραγουδιών ανοίγοντας νέους δρόμους και τρόπους ανάγνωσης και ακρόασης, αλλά και η εκτέλεση του (επίσης διεθνούς φήμης) Γιάννη Βακαρέλη στο πιάνο, η οποία επισφραγίζεται από την καταπληκτική ερμηνεία της Σόνιας Θεοδωρίδου. Δεν είναι υπερβολές τα όσα έχει κατά καιρούς γράψει ο διεθνής τύπος: ακόμα και ο πιο απαίδευτος ακροατής εισπράττει την ομορφιά της φωνής της αλλά και τη λεπτή, χειρουργικής ακρίβειας, ερμηνευτική της προσέγγιση. Χωρίς να χάνει ίχνος από τη μεγαλοπρέπεια της λυρικής διάστασης, η Θεοδωρίδου μπαίνει στο πνεύμα κάθε τραγουδιού, χρωματίζοντας την κάθε λέξη με ξεχωριστό τρόπο και τονίζοντας την ιδιαίτερη ντοπιολαλιά κάθε επιλογής.
Όλα τα παραπάνω καθιστούν τον νέο της δίσκο μια σπουδαία δουλειά, που συνδέεται με την ουσία της ελληνικότητας και της σύγχρονης ελληνικής μουσικής. Με την αρχική του δε κυκλοφορία στο εξωτερικό, είναι πιθανό να έχει πολύ καλύτερη τύχη από ότι αν ξεκινούσε την πορεία του από την κοντόφθαλμη και μίζερη εγχώρια δισκογραφία. Σε κάθε περίπτωση, ευχόμαστε αυτή η πορεία να αποδειχθεί λαμπρή.
