Εδώ και καιρό, οι Lucky Funeral έχουν ξεχωρίσει ως μία από τις πιο δυνατές μπάντες που κυκλοφορούν στο σκληρό αστικό υπόστρωμα. Τις θαυμάσιες ζωντανές εμφανίσεις τους τις έχουν απολαύσει πολλοί, όταν βάζουν φωτιά στη σκηνή ως support σε σημαντικά ονόματα, ενώ έχουν «εκδράμει» πολλάκις και στο εξωτερικό. Είναι από τις περιπτώσεις που, αν είσαι ανυποψίαστος, θα σου αποκαλυφθούν προκλητικά. Και μετά θα μείνεις με την απορία γιατί σου είχαν ξεφύγει τόσο καιρό.
Τα μανιασμένα live των Lucky Funeral δίνουν την εγγύηση μιας τρομερά δεμένης μπάντας, η οποία προσφέρει στιβαρή σκληρή μουσική στον κόσμο με την τακτική «in your face». Κι ο δίσκος πραγματικά δεν πάει πίσω: σε αρπάζει από τα μούτρα και σε σφαλιαρίζει αναλέητα. Είναι, με άλλα λόγια, η απόδειξη της ικανότητας των Lucky Funeral. Γιατί αν μπορείς να μεταδώσεις την αίσθηση του live από τα ηχεία ενός οικιακού ηχοσυστήματος, τότε έχεις τρομερό υπόβαθρο.
Ο δίσκος προσφέρεται για ακρόαση απνευστί. Διαθέτει ρυθμό, ενέργεια, δύναμη, βρώμα. Έχει τρελαμένα ντραμς, μπάσο που βράζει, κιθάρες οι οποίες σχίζουν τα αυτιά και μια φωνή θηριώδη. Όχι, δεν παίζουν «παπάδες» οι Lucky Funeral στο The Dirty History Of Mankind –αυτές είναι ασχολίες για όσους δεν μπορούν να πούνε τα πράγματα με το όνομά τους. Είναι φανερό ότι πρόκειται για ανθρώπους που θέλουν να διαλύσουν το σύμπαν με τα χέρια τους τα ίδια. Και με την οργισμένη έκφρασή τους δίνουν μια άλλη ερμηνεία των καιρών, δεν στρέφονται στο εσωτερικό. Δείχνουν την επιθετικότητα που βράζει, ακόμα κι αν είναι απλά για να ξεθυμάνουν.
Μάλιστα, ξεφεύγουν συχνά-πυκνά από τη συνηθισμένη μορφολογία που έχει καταβάλει μπόλικους stoner-άδες. Τραβούν δηλαδή το βαρύ υπόστρωμα και του δίνουν στοιχεία από το όλον του metal. Είναι βέβαια καταχρηστικός ο όρος, γιατί οι Lucky Funeral παίζουν βαρύ κι ασήκωτο rock ‘n’ roll. Οι καταβολές τους είναι πολλές αλλά και τόσο ενδιαφέρουσες ώστε δεν καταντούν τον δίσκο αχταρμά. Αν και το πρώτο μισό προσφέρει τον φόβο της επανάληψης, το υπόλοιπο The Dirty History Of Mankind διαλύει κάθε αμφιβολία.
Πολλές άλλες μπάντες, επαρκώς ατάλαντες, αρκούνται στο να μαϊμουδίζουν και να κοπιάρουν τις φόρμες των ιερών τεράτων, από τους Black Sabbath μέχρι τους Kyuss. Οι Lucky Funeral, τα παιδιά μιας μουσικής παρακαταθήκης που πολλές φορές έφτασε σε αδιέξοδο, έχουν ευτυχώς ολοκληρωμένη οπτική πάνω στη μουσική τους, έχουν ταλέντο. Τον πρώτο σκόπελο τον έχουν υπερπηδήσει. Το σημαντικότερο είναι να φανεί αν το ταλέντο θα μετουσιωθεί σε ικανότητα με ακόμα παραπάνω δουλειά. Προσωπικά είμαι αισιόδοξος.
