Μόλις δυο χρόνια ύπαρξης συμπληρώνουν φέτος οι Duke Abduction, αλλά, κρίνοντας από τον ήχο τους, θα έβαζες το χέρι σου στη φωτιά ότι παίζουν μαζί επί σειρά ετών. Ο σφιχτοδεμένος ήχος βλέπετε δεν αφήνει πολλά περιθώρια για να αμφισβητήσεις κάτι τέτοιο. Αυτό όμως που κάνει το παραπάνω ακόμα πιο ιδιαίτερο, είναι το γεγονός πως το εγχώριο συγκρότημα δημιουργεί συνθέσεις δαιδαλώδεις, μακρόσυρτες και με το στοιχείο του αυτοσχεδιασμού –καθώς και του πειραματισμού, επιτέλους ας πάψει η σύγχυση μεταξύ των δύο. Όταν λοιπόν γράφεις τραγούδια τα οποία κυμαίνονται από τα πέντε έως και τα εννιά λεπτά σε διάρκεια, αυξάνεις τις πιθανότητες να παραστρατήσεις και να ξεφύγεις, ανά διαστήματα. Όσοι έχετε αμφιβολίες επ’ αυτού απλά ακούστε έναν από τους λιγότερο προσεγμένους δίσκους των Mars Volta (οι οποίοι αποτελούν προφανή επιρροή των Duke Abduction) και θα καταλάβετε πόσο δύσκολο είναι να κρατήσεις το ενδιαφέρον του ακροατή σε εγρήγορση, όταν η διάρκεια ξεπερνά το πεντάλεπτο. Βεβαίως στη δική τους περίπτωση (των Mars Volta ντε!) έχουν παίξει τον ρόλο τους σε μεγάλο βαθμό και οι διάφορες ουσίες για τα προαναφερθέντα μουσικά παραστρατήματα –όμως αυτό είναι θέμα για άλλη συζήτηση.Πίσω λοιπόν στους Duke Abduction και το ντεμπούτο τους The Curious World Of Duke Abduction, με τις μη σύντομες συνθέσεις και τη διάχυτη αίσθηση του αυτοσχεδιασμού. Πιο συγκεκριμένα και πέρα από αυτά, το progressive rock των 1970s δανείζει εδώ ουκ ολίγα πράγματα στον ήχο του συγκροτήματος, ενώ η μαύρη μουσική παράδοση της soul και funk μουσικής εμφανίζεται από τις πρώτες κιόλας νότες, δίνοντας τον ρυθμό και τη γκρούβα. Σε άλλα πάλι σημεία, το συγκρότημα θαρρείς πως θα ήταν ιδανικό για να γράψει το soundtrack των πιο κλασικών blaxploitation ταινιών που έκαναν αίσθηση στην Αμερική των αρχών της δεκαετίας του 1970. Να τα πάλι τα 1970s μπροστά μας... Τυχαίο; Δεν νομίζω, καθώς η συγκεκριμένη δεκαετία έχει σαφώς χρωματίσει με ποικίλους τρόπους τον ήχο των Duke Abduction, κάτι το οποίο είναι αναζωογονητικό κατά την ταπεινή μου άποψη. Γιατί είναι καιρός να δούμε εγχώρια συγκροτήματα να ασχολούνται και με κάτι διαφορετικό από το, πολυφορεμένο πια, αγγλοκεντρικό indie rock.Στα επιπρόσθετα ευχάριστα του The Curious World Of Duke Abduction συγκατελέγεται και η παρουσία του Blend πίσω από την κονσόλα του παραγωγού. Ο Blend δημιουργεί έναν πεντακάθαρο ήχο για το συγκρότημα, που φροντίζει να βγάζει στην επιφάνεια ακριβώς εκείνες τις συχνότητες που θα αναδείξουν τα θετικά της μουσικής τους. Ερχόμενος στο στούντιο, έφερε μάλιστα παρέα και τον BNC από την παρέα της Cast-A-Blast ο οποίος προσφέρει το ραπάρισμά του στο “A Matter Of Cosmic Significance” δίνοντάς του μια ιδιαίτερη χροιά, ενώ στο “Sister Reinus” συνθετικά credit παίρνει –εκτός της μπάντας– και ο Βασίλης Λαγός των Night On Earth. Τέλος, ειδική αναφορά πρέπει να γίνει και στην ομάδα των Indyvisuals Design Collective, οι οποίοι δημιούργησαν ένα εξαιρετικό design στο σύνολο του άλμπουμ: από το εξώφυλλο και το οπισθόφυλλο, έως το βιβλιαράκι, το οποίο αισθητικά θυμίζει αρκετά άλλο ένα αξιέπαινο design team της εγχώριας σκηνής, τους Poor Designers (σχεδιάζουν τα εξώφυλλα των δίσκων της Klik Records).Οι Duke Abduction κατορθώνουν στο The Curious World Of Duke Abduction κάτι που οι περισσότερες μπάντες γνωρίζουν μεν πως πρέπει να κάνουν, μα λίγες τελικά το καταφέρνουν. Ενώ δηλαδή είναι εμφανές πως πατούν πάνω σε ήχους του παρελθόντος, καταφέρνουν –αντί να υποταχθούν αυτοί στις επιταγές των ίδιων τους των επιρροών– να κατευθύνουν τις τελευταίες στα κανάλια του δικού τους ήχου, δημιουργώντας έτσι μια αυτόνομη μουσική ταυτότητα. Σε μια εποχή δε όπου ο τυφλός μιμιτισμός αποτελεί μια σχεδόν καθολική αλήθεια, κάτι τέτοιο αποκτά ακόμα μεγαλύτερη σημασία, ιδίως εφόσον συνοδεύεται κι από μερικές υπέροχες συνθέσεις.
