Τον Άλεξ Δήμου τον πρωτοσυνάντησα σαν όνομα στην πιο πρόσφατη συναυλία των Way Out West στη χώρα μας, όπου είχε αναλάβει χρέη warm up DJ. Το σετάκι του αρκούντως ικανοποιητικό αλλά αυτό που μου έκανε μεγαλύτερη εντύπωση ήταν το νεαρό της ηλικίας του. Γυρνώντας λοιπόν σπίτι έκανα λίγο διαδικτυακή έρευνα και ανακάλυψα πως είναι μόλις 22 χρονών. Μαζί με την ηλικία του δε ανακάλυψα πως τη συγκεκριμένη περίοδο ετοίμαζε και τον ντεμπούτο του δίσκο, ο οποίος από τότε μπήκε στη λίστα με τις κυκλοφορίες που θα ήθελα να ακούσω. Έπειτα από επανειλημμένες ακροάσεις, ορισμένα πράγματα γίνονται ξεκάθαρα περί του One Of Us, One Of Them. Πρώτα, πως σαφώς δεν περιέχει κάτι το ριζοσπαστικό και καινοτόμο από μουσικής άποψης. Κατά τη διάρκεια της ακρόασής του μάλιστα θα δείτε να παρελαύνουν από μπροστά σας ορισμένα από τα πιo γνωστά ονόματα της ηλεκτρονικής σκηνής της τελευταίας 20ετίας –όπως οι Orbital, Portishead, Deep Dive Corp., UNKLE, αλλά και σχεδόν όλο το φάσμα της deep και progressive house μουσικής παγκοσμίως. Συνήθως, όταν αναφέρεται κάτι τέτοιο για έναν δίσκο, αποτελεί δίκοπο μαχαίρι καθώς μπορεί πολύ εύκολα κάποιος να καταλήξει να αποθεώνει τα μουσικά του είδωλα αντί να προσπαθεί να φτιάξει μουσική η οποία θα έχει λόγο ύπαρξης σαν αυτόνομη οντότητα. Ευτυχώς ο Δήμου ακολούθησε την άλλη οδό, δηλαδή να καταβάλει προσπάθεια ώστε να αφομοιώσει τις επιρροές και αγάπες του σε τραγούδια τα οποία να προσφέρουν στον ακροατή καινούργιες συγκινήσεις, αντί για αναμνήσεις παλαιότερων στιγμών και αγαπημένων συγκροτημάτων. Το One Of Us, One Of Them του Άλεξ Δήμου σαφώς πατάει στο παρελθόν της electronica, αλλά αντί να υπηρετεί ως υπενθύμιση του πόσες ωραίες μουσικές έχουμε ακούσει από το συγκεκριμένο είδος, το χρησιμοποιεί ως εφαλτήριο για τη δημιουργία ενός αποτελέσματος σύγχρονου και συνάμα συναρπαστικού. Γεγονός στα υπέρ για τον δίσκο αποτελεί επίσης η ενσωμάτωση του ήχου της κιθάρας στις παρούσες μουσικές, προσθέτοντας μια πιο γήινη αίσθηση η οποία στα πιο downtempo κομμάτια πηγαίνουν το όλο σύνολο ένα σκαλί παραπάνω. Χωρίς αυτό να σημαίνει βέβαια πως τα μυσταγωγικά drums, τα αιθέρια πλήκτρα αλλά και οι βαθιές μπασογραμμές βρίσκονται παρακάτω –καθώς μάλλον το ακριβώς αντίθετο ισχύει.Κάτι που θα πρέπει επίσης να αναφερθεί είναι πως, παρόλο που μέσα από το One Of Us, One Of Them έχουν ξεπηδήσει ουκ ολίγες επιτυχίες –όπως το “Quiet Riot” και το “Fight Or Flight” για παράδειγμα– αυτός αποτελεί ένα συμπαγές σύνολο, το οποίο αξίζει να ακουστεί αυτόνομο και ολοκληρωμένο. Απόδειξη επ’ αυτού αποτελεί το γεγονός πως συμπληρωματικό ή δευτερεύων κομμάτι δεν υπάρχει ούτε για δείγμα εδώ μέσα και πως τον δίσκο δεν υπάρχει ούτε μια φορά που να τον ξεκίνησα και να τον σταμάτησα στην μέση του –ή έστω να αναζήτησα το κουμπί του skip. Την εποχή του downloading και των blog επιτυχιών παύλα one hit wonders κομματιών εξάλλου, αν δεν αποτελεί κάτι τέτοιο το μεγαλύτερο κομπλιμέντο, τότε ποιο είναι;
