Πώς δυο παιδιά από τη Σύρο καταφέρνουν να εξασφαλίσουν συμβόλαιο με μια εταιρία σαν τη Sony; Εάν ρωτούσατε τον Λάγνη και τον Ιωσήφ, τους δυο δηλαδή που απαρτίζουν τους Νέα Τάξη Πραγμάτων, σίγουρα θα σας απαντούσαν «όχι εύκολα». Μετά λοιπόν από έναν πρώτο δίσκο (Ήρθε Η Στιγμή Να Επιβληθεί) χωρίς τις πλάτες μιας πολυεθνικής και σε χρόνια όταν το ίντερνετ δεν είχε ακόμα εξαπλωθεί τόσο στην Ελλάδα ώστε να ανάγει κάποια ανεξάρτητα γκρουπ σε γνώριμα ονόματα (όπως συμβαίνει πολύ εύκολα πλέον), τα παιδιά στηριχτήκανε αποκλειστικά στο υλικό τους και στις συναυλίες τους για να κάνουν το συγκρότημά τους γνωστό. Ευτυχώς κάποιοι στη Sony είχαν τα αυτιά τους ανοιχτά την ίδια περίοδο και έτσι ένα από τα πιο σοβαρά εγχώρια hip hop σχήματα κατέληξε να δουλεύει πλέον το υλικό του με άλλον αέρα.Όσο για το περιεχόμενο του νέου τους δίσκου, πρόκειται για ένα σετ από τα ωραιότερα τραγούδια που έχουμε ακούσει τελευταία από hip hop γκρουπ της ημεδαπής. Αυτό οφείλεται βεβαίως και στο ότι δεν έχουμε να κάνουμε με έναν ήχο ο οποίος αντιγράφει πιστά τα μονότονα beats της ανατολικής ακτής της Αμερικής, ούτε με μια μπάντα που ακολουθεί τυφλά τις ξένες τάσεις. Αντιθέτως μάλιστα, οι Νέα Τάξη Πραγμάτων ενσωματώνουν στο Δυστυχώς Επτωχεύσαμεν πολλά στοιχεία της ελληνικής μουσικής παράδοσης, με όργανα όπως λ.χ. το μπουζούκι να σκάνε μύτη από εκεί όπου δεν τα περιμένεις. Δένουν δε θαυμάσια με το scratching το οποίο εμφανίζεται αρκετά συχνά εδώ, σε αντίθεση με τις ξένες κυκλοφορίες της συγκεκριμένης μουσικής, όπου τείνει σιγά-σιγά να εξαλειφθεί. Μη νομίζεται όμως πως επειδή υπάρχουν ορισμένες διαφορετικές επιρροές ο ήχος δεν παραμένει αμιγώς hip hop, γιατί αρκεί μια και μόνο ακρόαση στο ομώνυμο κομμάτι του δίσκου για να σας εθίσει στα επιθετικά του breaks και στο υποχθόνιο μπάσο του.Πολύ καλή δουλειά έχει επίσης γίνει και στο στιχουργικό κομμάτι, με την εύρεση μιας χρυσής ισορροπίας μεταξύ του ελληνικού χαβαλέ και της σκεπτόμενης γραφής – γραφής στοχευμένης τόσο σε προσωπικές ανησυχίες, όσο και σε κοινωνικά φαινόμενα. Όχι πως λείπει βέβαια και η κριτική της σύγχρονης ελληνικής νεολαίας με έναν σαρκαστικό τόνο – όπως για παράδειγμα στο “Bitchez”, όπου διακωμωδείται το όλο clubbing lifestyle και η κουλτούρα του φαίνεσθαι η οποία επικρατεί στους σύγχρονους νέους. Αλλά αυτό δεν πάει να πει ότι οι Νέα Τάξη Πραγμάτων δεν αγγίζουν και τα αντίστοιχα φαινόμενα στον δικό τους χώρο: στο “Μια Ιστορία” εξιστορούν την όλη φιλοσοφία ενός πιτσιρικά καταπιανόμενου με το hip hop για όλους τους λάθος λόγους, που εν τέλει καμία σχέση δεν έχουν με τις πραγματικές ρίζες του συγκεκριμένου ιδιώματος.Συμπερασματικά, το Δυστυχώς Επτωχεύσαμεν αποτελεί μια αξιόλογη προσπάθεια από τους Νέα Τάξη Πραγμάτων, η οποία όμως χάνει την ευκαιρία να κερδίσει και περισσότερους βαθμούς στην κλίμακα της εδώ αξιολόγησης, λόγω του ότι συμπεριελήφθησαν παραπάνω νομίζω κομμάτια από όσα θα έπρεπε, με κύριο επακόλουθο την υπονόμευση του συνόλου από τραγούδια κατώτερα από τα προεξέχοντα του δίσκου. Παρόλα αυτά, ο τελευταίος παραμένει μια από τις πιο σημαντικές και τίμιες κυκλοφορίες εγχώριου hip hop, από μια μπάντα άξια της προσοχής σας. Για την ακρίβεια, από τις λίγες του χώρου που πραγματικά την αξίζει.
