Όταν ένας καλλιτέχνης αποφασίσει να βουτήξει στα βαθιά νερά της επανεκτέλεσης τραγουδιών, είναι σίγουρο ότι θα προκαλέσει τις πάγιες συζητήσεις για τα πώς και τα γιατί της επιλογής του. Στο τελευταίο της cd, Ένα Παράξενο Ταξίδι, η Σοφία Παπάζογλου προκαλεί τέτοιες συζητήσεις μιας και επιλέγει να τραγουδήσει γνωστά και λιγότερο γνωστά τραγούδια. Το ενοποιητικό στοιχείο αυτών είναι η λιτή ενορχήστρωση, που μεταφράζεται στο ακορντεόν του Dasho Kurti και στην κιθάρα του Βασίλη Κετεντζόγλου. Η ενορχηστρωτική άποψη του δίσκου έχω την εντύπωση ότι ανέδειξε όλη την ερμηνευτική γκάμα της τραγουδίστριας. Αν μάλιστα ήμουν υποχρεωμένος να κατατάξω τα θετικά αυτής της δουλειάς, πρώτη στην κλίμακα θα τοποθετούσα την ερμηνεία της. Η ζεστή φωνή, η καθαρή άρθρωση και το ισορροπημένο συναίσθημα της Σοφίας Παπάζογλου είναι τα τρία στοιχεία τα οποία αναδύονται μέσα από το Ένα Παράξενο Ταξίδι. Εκμεταλλεύεται την τριβή της με τη λαϊκή παράδοση και συνδυάζει ανατολίτικα τσακίσματα με αμανέδικους λυγμούς σε μια ισορροπημένη αναλογία. Το επιπλέον σε όλα αυτά είναι ότι έρχεται αντιμέτωπη με τραγούδια που βρίσκονται έξω από τα είδη (λαϊκό, παραδοσιακό) τα οποία συνήθως ερμηνεύει. Και ναι, ξέρεις από την αρχή ότι κομμάτια όπως το “Στο Παλιό Το Μονοπάτι” του Στέφανου Βαρτάνη και το “Που Πάει Αγάπη όταν Φεύγει” της Βάσως Αλαγιάννη δεν θα έχει δυσκολία να τα κάνει δικά της, αμφιβάλεις όμως αν θα τα καταφέρει στο “Cry Me A River”. Οι αμφιβολίες όμως καταρρίπτονται. Τα καταφέρνει, ισορροπεί, και τελικά φαίνεται να μοιάζει περισσότερο ενδιαφέρουσα στα κομμάτια που, υποθετικά, δεν της ταιριάζουν. Από ’κει και πέρα ξεχωρίζει ασυζητητί στο τραγούδι της Ελένης Βιτάλη “Οι Μοναχικές Γιαγιάδες”, ενώ αποδίδει μια “Παναγιά Των Πατησίων” με ευλάβεια προς την κλασική της εκτέλεση. Πέραν από τις επανεκτελέσεις όμως, εντάχθηκαν στον δίσκο και δύο καινούργια τραγούδια. Αυτά έχω την εντύπωση ότι κλέβουν καθ’ ολοκληρίαν την παράσταση. Το “Ταξίδι” σε μουσική του Βασίλη Κετεντζόγλου και ποίηση του Κωστή Παλαμά καθίσταται η πιο λυρική στιγμή του cd. Κιθάρα, ακορντεόν και φωνή συνεργάζονται απόλυτα, αποδίδοντας το συναίσθημα της ποίησης του Παλαμά και της σύνθεσης του Κετεντζόγλου. Κοντράρει μάλιστα στα ίσα τη μελωδία και την ερμηνεία του Σταμάτη Κραουνάκη πάνω στο ίδιο ποίημα. Ο “Παραμυθάς” τώρα, σε μελωδία του Dasho Kurti και στίχους του Ηλία Κατσούλη, αξίζει προσοχής μιας και είναι από εκείνες τις σπάνιες φορές που η απλότητα, η σωστή δομή και οι εξάρσεις σε ένα τραγούδι συνδυάζονται εντέχνως. Θυμηθείτε το Για Φωνή Και Ακορντεόν με τη Μόρφω Τσαιρέλη και τον Ηρακλή Βαβάτσικα ή τους Ψίθυρους με τη Χαρούλα Αλεξίου. Ήταν γαλήνιες παύσεις μουσικότητας που διερρήγνυαν την αγχώδη μουσική διαδικασία για πρωτοπορία. Έτσι και Το Ένα Παράξενο Ταξίδι: πρόκειται για ένα δισκογραφικό στιγμιότυπο το οποίο έρχεται να μας υπενθυμίσει ότι το τραγούδι δεν χρειάζεται φόρτωμα. Η Σοφία Παπάζογλου, παρέα με τον Βασίλη Κετεντζόγλου και τον Dasho Kurti, κατάφεραν με τις επιλογές τους να σταθούν στην ουσία των τραγουδιών και να μας παραδώσουν ένα cd που θα βγαίνει από το ράφι κάθε φορά που θα επιζητούμε να απολαύσουμε αυθεντικές στιγμές ελληνικού τραγουδιού.
