Θα μπορούσε άνετα να είναι soundtrack ταινίας δράσης ή και θρίλερ, κι όμως το Shade δεν έχει καμία σχέση με τον κινηματογράφο. Πρόκειται για το πέμπτο κατά σειρά άλμπουμ του Μπάκη Σύρρου – έτσι ονομάζεται η μορφή πίσω από το όνομα Parallel Worlds, από το 1994. O εν λόγω καλλιτέχνης έχει συμμετοχές σε πολλά φεστιβάλ, καθώς και δύο άλλα projects, τους Interconnected (IDM, electronica) και τους Memory Geist (ambient, experimental). Οι επιρροές στις οποίες αναφέρεται είναι πολλές, κυρίως από το ευρύτερο φάσμα της ηλεκτρονικής και της πειραματικής μουσικής – για παράδειγμα ο Klaus Schulze και ο Brian Eno. Το βασικό όμως στοιχείο όπου ξεχωρίζει ο Σύρρος είναι το πάντρεμα του παλιού με το νέο, με τη χρήση άπειρων αναλογικών old-school synthesizers σε συνδυασμό με μοντέρνες ψηφιακές τεχνικές ηχογράφησης και σύγχρονα ντραμς. Στο Shade συναντάμε χαμηλών τόνων ηλεκτρονικές συνθέσεις με έντονη συναισθηματική επίδραση, instrumental μελωδίες και ρυθμούς που δημιουργούν μια ατμόσφαιρα χαλαρωτική και παράλληλα αγχωτική – αντιφατικό, όπως φαίνεται, αλλά όχι αδύνατο ένα τέτοιο εγχείρημα. Μπορεί να μην υπάρχουν στίχοι αλλά τα πάντα εκφράζονται μέσω της μουσικής. Οι παλμοί των synths λειτουργούν σαν κύματα σχηματίζοντας έτσι νευρωτικά ηχοτόπια στη φαντασία και το μυαλό του ακροατή, ο οποίος βυθίζεται σε ένα εφέ-ψευδαίσθηση ότι ακούει ηλεκτρονική μουσική των 1970s. Η ρετρό προδιάθεση του άλμπουμ αναιρείται βέβαια από τις μοντέρνες ψυχεδελικές εικόνες που προβάλλονται παράλληλα με το ηχητικό μέρος στις live εμφανίσεις των Parallel Worlds, αλλά υπάρχουν πολλές πιθανές ερμηνείες γι’ αυτό. Τα κομμάτια του Shade παίζουν άλλωστε και με την ψυχολογία, εναλλάσσοντας συνεχώς τις διανοητικές καταστάσεις που προκαλούν. Πρόκειται για ένα ολοκληρωμένο και καλοδουλεμένο άλμπουμ, φυσική εξέλιξη των προηγούμενων. Για την παραγωγή είναι υπεύθυνος ο ίδιος ο Μπάκης Σύρρος. Να σημειωθεί βέβαια ότι ακούγεται ως τέλειο συνοδευτικό, παράλληλα με άλλες δραστηριότητες, ειδάλλως υπάρχει μια δυσκολία προσήλωσης όταν το ακούει κάποιος από την αρχή ως το τέλος – λαμβάνοντας υπόψη και το ότι, ακούγοντας τέτοια μουσική, εύκολα χάνεσαι σε συνειρμούς και ξεχνάς να παρακολουθείς τη σειρά των κομματιών.
