Δεν υπάρχει σημαντικότερο, κατά τη γνώμη μου, συστατικό σε μια νέα δουλειά από τον χαρακτήρα. Ό,τι ακριβώς διαθέτει δηλαδή το συγκρότημα Παράξενες Μέρες στο ομότιτλο ντεμπούτο του στη δισκογραφία. Αντώνης Μοσχούτης, Άρης Τρουπάκης και Μάκης Παραδεισόπουλος αποδεικνύονται μουσικοί με ταλέντο, διάχυτο τόσο στα τραγούδια και την ενορχήστρωση, όσο όμως και στον τρόπο γραφής. Ελληνόφωνο rock το μοτίβο των Παράξενες Μέρες, με κυρίαρχη την ηλεκτρική κιθάρα, που όμως παίζεται λιτά, χωρίς περιττά «τεχνικά», χτίζοντας από το πρώτο κιόλας κομμάτι τη μελωδικότητα της μπάντας, πάνω στην οποία ακουμπά κατόπιν ο διάχυτος λυρισμός στον στίχο και στην ερμηνεία. Ωστόσο, το μαντολίνο, η φυσαρμόνικα ακόμη και το ακορντεόν ή τα εύστοχα synths προσδίδουν στον δίσκο τόσο μεγαλύτερο μελωδικό βάθος, όσο και μια σαφή διάθεση απαισιοδοξίας (καλώς εννοούμενης) ή νοσταλγίας. Με στίχους γεμάτους εικόνες και συναισθήματα, οι Παράξενες Μέρες μοιάζουν όντως με εκείνη την «παράξενη μέρα» που μπορεί να βιώσει ο οποιοσδήποτε: αυτή που δεν είναι άσχημη, καλή ή «κάπως», αλλά απλά παράξενη. Αν μη τι άλλο, επιτυγχάνουν έτσι μια ταύτιση με την ψυχοσύνθεση του ακροατή, η οποία δεν θα ήταν δυνατή αν η προσέγγισή τους ήταν επιτηδευμένη και όχι βιωματική. Στον δίσκο συμμετέχει και η Ασπασία Μεταλλινού στα φωνητικά τριών από τα 11 τραγούδια (υπάρχει κι ένα ορχηστρικό track), παρουσία αξιοπρεπής αλλά και αξιοπρόσεκτη. Οι φωνές πάλι των Μοσχούτη και Τρουπάκη είναι αρκετά διαφορετικές μεταξύ τους – και σε ερμηνεία, χροιά, μα και ύφος – με αποτέλεσμα να εξασφαλίζεται ποικιλομορφία στο σύνολο. Με καλοδουλεμένη λοιπόν παραγωγή και διαπνεόμενο από μια ειλικρινή διάθεση, το αποτέλεσμα του δίσκου Παράξενες Μέρες είναι μια καλή πρώτη δισκογραφική απόπειρα, που σε κερδίζει. Αν το σχήμα συνεχίσει να θέτει ψηλά τον πήχη, πιστεύω ότι σύντομα θα μας απασχολήσει κατ’ ακόμα πιο ευχάριστο τρόπο. Γιατί η αφομοίωση της ελληνικής rock και έντεχνης σημειολογίας είναι πέραν του εμφανούς παρούσα και σε συνδυασμό με την καλή γραφή (συνθέσεις-στίχοι) δημιουργεί αναπόφευκτα γερές βάσεις.
