Έξι χρόνια στενής συνεργασίας κλείνουν το πιάνο του Σάκη Παπαδημητρίου και τα κρουστά του Χρήστου Γερμένογλου, δύο ανθρώπων με αρκετές μουσικές περγαμηνές και – ειδικά στην περίπτωση του Παπαδημητρίου – με πλούσια γενικότερη παρουσία στα jazz δρώμενα της χώρας μας. Εδώ τους ακούμε σε ένα σύντομης διάρκειας (ούτε 40 λεπτά δεν φτάνει ο συνολικός χρόνος) οργανικό άλμπουμ, όπου καταγράφεται η ζωντανή τους εμφάνιση στο Ξυλουργείο του Μύλου τον Σεπτέμβριο του 2007, στα πλαίσια της 5ης Συνάντησης Τζαζ & Δημιουργικής Μουσικής που έλαβε χώρα στη Θεσσαλονίκη.Οι Παπαδημητρίου και Γερμένογλου καταθέτουν με το Ορθοπεταλιά πέντε «συνθέσεις» (σε εισαγωγικά, γιατί ο αυτοσχεδιασμός παίζει μεγάλο ρόλο στην κοινή τους δημιουργία) τις οποίες περιγράφει περίφημα το συνοδευτικό δελτίο τύπου: «πιάνο και κρουστά σε γνωστά και νέα ηχοχρώματα, σε κλασικούς και σύγχρονους ρόλους». Έχω συχνά σχολιάσει αρνητικά τα δελτία τύπου που στέλνονται μαζί με κάθε κυκλοφορία για τις υπερβολές και τις σαχλαμάρες τις οποίες γράφουν, γι’ αυτό και χαίρομαι για το ότι επιτέλους έλαβα ένα κείμενο εύστοχο, με περιγραφική ακρίβεια και με αντίληψη της μουσικής που περιέχει το cd το οποίο συνοδεύει. Γιατί πράγματι, ο Σάκης Παπαδημητρίου και ο Χρήστος Γερμένογλου ξεκινούν συχνά εδώ από κλασικούς ρόλους για να αρθρώσουν μια δική τους προσωπική γλώσσα μέσω των δημιουργικών τους αυτοσχεδιασμών, δίχως να παρασύρονται στην άρτια ακαδημαϊκότητα, μα βάζοντας την τεχνική να υπηρετήσει την αμεσότητα.Πιο αναλυτικά, οι κοφτοί, ταχείς ρυθμοί του εναρκτήριου “Duo1” σε βάζουν αμέσως στο κλίμα – η σύνθεση προσφέρεται μάλιστα ακόμα και για ραδιοφωνική μετάδοση, καταρρίπτοντας το σύνηθες επιχείρημα περί ραδιοφωνικής «δυσκοιλιότητας» τέτοιων jazz δημιουργιών. Και σε οδηγούν θαυμάσια κατόπιν στα πιο χαλαρά ηχοχρώματα του “Orthopetalia”, όπου έξυπνα και καλαίσθητα αναπαράγονται και ήχοι ποδηλατικών πεταλιών. Ένα ακόμα highlight – και καρδιά θα έλεγα του εν λόγω δίσκου – είναι το 15λεπτο “Silent Movies”, το οποίο εκμεταλλεύεται υποδειγματικά την απλωμένη του χρονική διάρκεια ώστε να δώσει στους δύο συνεργάτες τη δυνατότητα να αυτοσχεδιάσουν χωρίς φλυαρίες και περιττές φιοριτούρες. Σίγουρα ο Παπαδημητρίου έχει καταθέσει και σημαντικότερες δουλειές στη μακρά πορεία του στη δισκογραφία, αν όμως ψάχνετε ένα άλμπουμ με σύγχρονη jazz αντίληψη που θα το παίζατε ευχαρίστως στο repeat, τότε τσεκάρετε οπωσδήποτε το Ορθοπεταλιά.
