Με αφετηρία τον Μικρό Πρίγκιπα του ντε Σαιντ-Εξυπερύ και με πολύτιμο αρωγό του τον Ευγένιο Βούλγαρη – δεξιοτέχνη στα παραδοσιακά μουσικά όργανα της Ανατολής και καθηγητή στο τμήμα Δημοτικής & Παραδοσιακής Μουσικής στο ΤΕΙ Ηπείρου – ο Χρήστος Γαλανόπουλος σπάει μια δεκαετή σχεδόν δισκογραφική σιωπή. Και τη σπάει καταθέτοντας έναν πολύ καλό δίσκο, που, χωρίς να μηρυκάζει ή να ενδιαφέρεται να υπηρετήσει τρέχοντα trends, χαράζει τη δική του προσωπική διαδρομή στο σταυροδρόμι Δύσης και Ανατολής, πιάνοντας το νήμα από εκεί όπου το είχε αφήσει με το Fairy Tales. Το Μήνυμα Του Πρίγκιπα αξιοποιεί μια μεγάλη γκάμα Δυτικών και Ανατολικών οργάνων, καθίζοντάς τα στο ίδιο τραπέζι και βάζοντάς τα να βρούν κοινούς κώδικες έκφρασης και συνύπαρξης. Γιατί, παρά τα όσα προστάζουν οι ευκολίες της έθνικ μόδας, δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα του κόσμου να βάλεις τις ηλεκτρικές κιθάρες, το μπάσο και τα πλήκτρα δίπλα-δίπλα με το μπεντίρ, το λαούτο, το ούτι, το κανονάκι και το yayli tanbur, δίχως να πέσεις στην παγίδα του κιτς και του επίπλαστου. Η άνεση με την οποία αποφεύγεται ένας τέτοιος σκόπελος εδώ μαρτυρά νομίζω κάτι για την κλάση του Βούλγαρη και του Γαλανόπουλου, με τον τελευταίο να χρεώνεται επιπλέον τη λιτή, καίρια ενορχήστρωση μα και την καθάρια, υποδειγματική παραγωγή. Τα οργανικά ταξίδια του δίσκου είναι συχνά μακροσκελή. Αλλά, εξαιρουμένων κάποιων σημείων (π.χ. στο εναρκτήριο “Το Μήνυμα Του Πρίγκιπα”), δεν μπορείς να του καταλογίσεις πολυλογία ή ανούσια ακαδημαϊκότητα. Κι αυτό γιατί όλα συμβάλλουν στη δημιουργία μιας σφριγηλής, ενιαίας ταυτότητας και ενός καλαίσθητου συνόλου, στο οποίο πολύ εύκολα δίνεσαι για να σε ταξιδέψει στα δίχως λόγια ταξίδια του, ώστε να βρεις κι εσύ το δικό σου «μήνυμα». Η “Φωτιά”, ας πούμε, παίζει εξαιρετικά πετυχημένα με τις ηλεκτρικές εκκενώσεις, το “Νερό” διαθέτει θαυμάσιους και ποικίλους ηχητικούς κυματισμούς στην 11λεπτη διάρκειά του, ενώ τα σαμπλαρισμένα Γαλλικά στο “Παιχνίδια Του Μυαλού” πετυχαίνουν να σε μπάσουν σε ένα έξυπνο εγκεφαλικό παιχνίδι. Ο “Σίσυφος” πάλι διαθέτει μια ιδιαίτερα μυσταγωγική γοητεία, ενώ άψογο είναι και το φινάλε, με τον ψίθυρο της Θεοδώρας Αθανασίου στο “Τραγούδι Του Μικρού Πρίγκιπα” να εντάσσει και την ανθρώπινη φωνή στο όλο ηχοτοπίο, αποδίδοντας ένα όμορφο κείμενο από την ποιητική συλλογή Απ’ Το Μισό Παράθυρο του Διονύση Καρατζά.Ίσως θα πρέπει να ψάξετε λίγο για να αποκτήσετε το Μήνυμα Του Πρίγκιπα ή να κινηθείτε διαδικτυακά. Αξίζει όμως να το αναζητήσετε – και αξίζει να το ακούσετε τόσο για την ομορφιά του, όσο και για να κατανοήσετε τι είναι αυτό που κάνουν λάθος πολλοί οι οποίοι απροβλημάτιστα σκαρώνουν έθνικ κολλάζ ήχων ή πάνε να συνενώσουν το «έντεχνο» τραγούδι με τα όργανα της δημοτικής μας παράδοσης.
