Ένας καλλιτέχνης ο οποίος δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις, ο Λάκης Παπαδόπουλος (ή Λάκης Με Τα Ψηλά Ρεβέρ), έκλεισε φέτος 25 χρόνια στα ελληνικά μουσικά πράγματα. Το διπλό best of που κυκλοφόρησε με αφορμή αυτό το γεγονός φέρει τον τίτλο Της Νύχτας Τα Ηχεία και αποτελείται από παλιές και νέες εκτελέσεις (συν ένα ολοκαίνουργιο ντουέτο με τον Δημήτρη Μητροπάνο στο ομότιτλο), τόσο σε κομμάτια που έχει ερμηνεύσει ο ίδιος, όσο και σε τραγούδια τα οποία έχει γράψει κατά καιρούς για φίλους του – όπως π.χ. τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου, την Αρλέτα ή την Ελένη Δήμου.Το σίγουρο είναι πως, όταν πρόκειται για έναν συνθέτη με την πορεία του Παπαδόπουλου, η προσπάθεια να χωρέσεις την πλήρη εικόνα του έργου του μέσα σε μία μόνο συλλογή, είναι απλώς ανέφικτη. Και αυτό γιατί ο Λάκης Με Τα Ψηλά Ρεβέρ, με τη δημιουργικότητα, την αντισυμβατικότητα αλλά και το καυστικό χιούμορ με το οποίο του αρέσει να βλέπει τα πράγματα, χάρισε στην ελληνική δισκογραφία δεκάδες επιτυχίες που ο καθένας από εμάς έχει πιάσει τον εαυτό του να σιγομουρμουράει, επί σειρά ετών μάλιστα, στο μπάνιο του ή στον δρόμο. Διαθέτοντας την ιδιαίτερη ικανότητα να κοιτάει έξω από τον εαυτό του, ο Παπαδόπουλος έδωσε τραγούδια σε καλλιτέχνες προερχόμενους από πολύ διαφορετικούς χώρους – από rock ‘n’ roll έως λαϊκά – κρατώντας μια δική του, πολύ προσωπική αναγνωσιμότητα, η οποία σχεδόν πάντα χαρακτηρίζει την παραγωγή του. Στο πρώτο cd της διπλής αυτής συλλογής βρίσκουμε, λοιπόν, τόσο τα υπέροχα “Tσάι Γιασεμιού”, “Κατά Βάθος…Αλεπού” και “Οδός Κηφισίας” τα οποία ο Παπαδόπουλος έγραψε για την Αρλέτα, την Ελένη Δήμου και τη Βίκυ Μοσχολιού, αντίστοιχα, όσο και τραγούδια του με τη δική του χαρακτηριστική φωνή (“Βρώμικα Φιλιά”, “Δεν Έχω Στιγμές”, “Κάτι Γλυκό”, “Θα Φύγω Νύχτα”), αλλά και κάποιες, απρόσμενες, νέες εκτελέσεις. Αξίζει π.χ. να σημειωθεί η παρουσία του πασίγνωστου (από τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου) “Κουρσάρου” – με φωνητικά όμως τώρα του ίδιου του δημιουργού του – ή μια εκτέλεση (αρκετά πάντως υποδεέστερη αυτής του Χρήστου Δάντη) στο “Παλιό Μου Παλτό” από τον Τούρκο συμμετέχοντα Nόkhet Duru. Εδώ συμπεριλαμβάνεται επίσης και το “Της Νύχτας Τα Ηχεία”, από τις μελανές, δυστυχώς, στιγμές της συλλογής, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες των Παπαδόπουλου-Μητροπάνου να μιμηθούν την ομορφιά αλλά και την απόγνωση που φέρει το εκπληκτικό “Για Να Σε Εκδικηθώ”, που είχαν ντύσει με τις φωνές τους αρκετά χρόνια νωρίτερα. Δεν καταφέρνει, όμως, να το φτάσει ούτε από ερμηνευτικής βαρύτητας, ούτε από άποψη στιχουργικού περιεχομένου. Ψευτοκαλύπτει, αντίθετα, την ηχηρή απουσία του “Για Να Σε Εκδικηθώ” – κατά τη γνώμη μου η μεγαλύτερη αδυναμία της συλλογής.Στο δεύτερο cd οι ανισότητες εκδηλώνονται πιο έντονα. Κι αυτό γιατί, αν και είναι γεμάτο από αρκετές από τις ωραιότερες μουσικές στιγμές του Λάκη Παπαδόπουλου, π.χ. τη “Γυριστρούλα”, τη “Σερενάτα”, ή “Τα Ήσυχα Βράδια”, οι νέες ερμηνείες που τους επιφυλάσσονται εδώ από τους Onirama, Ανδριάνα Μπάμπαλη και Γιάννη Κότσιρα αντίστοιχα, δεν καταφέρνουν να φτάσουν σε καμιά περίπτωση το επίπεδο των αυθεντικών. Στην περίπτωση δε των Onirama, θα έλεγα πως η διάσημη “Γυριστρούλα” υπόκειται σε ταλαιπωρία, καταλήγοντας από σέξι ερωτικό κάλεσμα σε κάτι λιγάκι αστείο. Ευτυχώς δεν ισχύει το ίδιο για κάμποσες από τις υπόλοιπες στιγμές του δεύτερου μέρους, όπως π.χ. είναι η πολύ καλή επανεκτέλεση στο “Παλιό Μου Παλτό” – το οποίο τραγουδάει τώρα ντουέτο ο Λάκης με τον Δάντη - αλλά και τα εξαιρετικά “Αν Μ’ Αγαπάς Άσε Με Ελεύθερο” και “Ελπίζω” (μαζί με τον Δημήτρη Πουλικάκο και τον Πάνο Κατσιμίχα), το χιουμοριστικό “Έφυγε Η Γυναίκα Μου Από Το Σπίτι”, αλλά και ο “Τάκης” της Αρλέτας, όπως και το “Batida De Coco” με τη δική της πάλι φωνή. Όλα μαζί είναι η καλύτερη απόδειξη πως, ακόμα και μέσα σε ένα λιγάκι εξασθενημένο σύνολο, η καλλιτεχνική δυναμική του Λάκη Παπαδόπουλου είναι τόση ώστε φτάνει για να απαλύνει μειονεκτήματα και λάθος επιλογές. Παρόλα αυτά, όμως, θα έλεγα ότι δεδομένης της κυκλοφορίας του πολύ καλού διπλού best of Συλλογή 1983 -2003 πέντε χρόνια νωρίτερα, ενός best of δηλαδή πληρέστερου και σαφώς πιο ευχάριστου (όπου και συναντάμε τις πρωτότυπες εκτελέσεις των “Γυριστρούλα”, “Σερενάτα” και “Τα Ήσυχα Βράδια”, ενώ περιλαμβάνεται και το “Για Να Σε Εκδικηθώ”), Της Νύχτας Τα Ηχεία φαντάζουν φτωχότερα, χάνοντας αρκετή από την αίγλη που ενδεχομένως θα διέθεταν, αν δεν βρισκόταν απέναντί τους ένας τόσο επάξιος «ανταγωνιστής».
