Δε ξέρω πόσοι από εσάς θυμάστε η έχετε ακούσει γενικότερα το προ 2-3 ετών album του Dousk, D.I.Y.. Εκείνος ο δίσκος είχε τότε χαρακτηριστεί απο τον γράφοντα ως το ιδανικό μεταμεσονύκτιο soundtrack μιας ζεστής αυγουστιάτικης βραδιάς. Καλά θα μου πείτε όλα αυτά, αλλά τι σχέση έχουν με τν νέα κυκλοφορία του Άρη Κοκού; Ε, το παρόν album, κατά την προσωπική μου πάντα άποψη, αποτελεί το ying στο yang του D.I.Y. και είναι το ιδανικό soundtrack της ίδιας αυγουστιάτικης ημέρας, που όμως ντύνει τις πρωινές της ώρες. Ο Άρης Κοκού παίζει με πολλά είδη σε αυτό τον δίσκο του, από το ambient και το house, μέχρι το downtempo, το drum n’ base και τα balearic beats. Και το αξιοθαύμαστο δεν είναι πως εναλλάσσεται ανάμεσα σε τόσα διαφορετικά είδη, αλλά πώς καταφέρνει να έχει ένα άρτιο αποτέλεσμα σε όλα τους καθώς και πως καταφέρνει να κάνει το album να ακούγεται ως σύνολο παρ’ όλα τα ετερόκλητα στοιχεία τα οποία περιέχει μέσα του. Κομμάτια που να ξεχωρίζουν με βάση την ποιότητά τους δεν υπάρχουν, καθώς, όπως αναφέραμε, ο δίσκος κυμαίνεται σε υψηλό επίπεδο συνθέσεων στο σύνολό του. Σίγουρα βέβαια άξια αναφοράς είναι τα “Lil Child Cried On Me” και “Veneranda”, τα οποία έχουν ήδη λάβει αρκετό airplay στα ελληνικά ραδιοκύματα μέχρι στιγμής. Εκτός όμως απο αυτά τα δύο υπάρχουν πολλά ακόμα κομμάτια που θα μπορούσαν να ακούγονται, και ήδη ακούγονται, σε πολλά beach bar ανά την Ελλάδα, τώρα που όλη η χώρα κινείται σε ρυθμούς καλοκαιρινής ραστώνης. Κομμάτια όπως τα “Kelly’s Song”, “Poor Man’s Story” “Remembrance” αλλά και το ομώνυμο “Seven Days In Heaven” πιστοποιούν τα παραπάνω. Υπάρχουν επίσης όμως και κάποιες πιο χαλαρωτικές απόπειρες, οι οποίες μας φέρνουν στο μυαλό το feeling που μας έβγαζαν οι Kruder & Dorfmeister πριν πολλά χρόνια με το κλασικό τους, για το downtempo είδος, album, The K&D Sessions. Για του λόγου το αληθές ακούστε τα “Thoughts of You” και “The Dream” και ετοιμαστείτε να χαλαρώσετε με ένα cocktail στο χέρι.Συνοψίζοντας, ο Άρης Κοκού κατάφερε να μας παραδώσει έναν δίσκο που είναι σίγουρο πως θα μας συνοδεύει σε πολλά μελλοντικά καλοκαίρια μας με τον διαχρονικό του ήχο και τις πολύ αξιόλογες συνθέσεις του. Εμένα πάλι είναι σίγουρο πως θα μου θυμίζει πάντα το καλοκαίρι του 2008, καθώς επίσης είναι βέβαιο πως θα με συνοδέψει στις διακοπές μου και θα καταφέρει να εισχωρήσει στη συνείδηση όλων όσων θα με συνοδέψουν σε αυτές για φέτος. Άλλη επιλογή δεν βλέπω να υπάρχει για έναν τέτοιο δίσκο.
