Το αρχικό κολλώδες ξετύλιγμα κρατάει μετέωρη τη γλώσσα. Σε λίγο όμως η θορυβώδης ζελατίνα έχει ξεχαστεί και κεντρομόλες νευρικές απολήξεις μεταφέρουν τη γλυκιά ρευστότητα προς τα πάνω, για να συμπληρώθεί τελικά η γεύση με μνήμη. Προσδιορίζει έπειτα ο καθένας με τον τρόπο του την αθωότητα και την διαφυγή της. Lollipop de Monsieur Minimal est peut-être encore en l'innocence et pas en la maturité..* Ο Χρήστος Τσιτρούδης aka Monsieur Minimal παραδίδει έναν καλοφτιαγμένο pop δίσκο, στο πλαίσιο της ελληνικής indie αγγλόφωνης σκηνής. Το φαντασιακό της τελευταίας, με την προκλητική αθωότητα, τους παρελθοντικούς χρονοτόπους που είναι παρόν, την αστεακή συνειδητοποίηση και τα παρελκόμενα της, αποτελούν εδώ μια διαφανή μεμβράνη που τυλίγει το σύνολο. Είτε σαν σύνολο πάντως είτε σαν μεμονωμένα κομμάτια είναι μια δουλειά αξιοπρόσεκτη για την ευαισθησία και τη δουλεμένη της προσέγγιση. Κομμάτια όπως το “Smile” ή το “Love Is A Circle” μπορεί να ξεχωρίζουν αμέσως αλλά και εκείνα που είναι χωρίς φωνητικά δεν αποτελούν απλώς γεμίσματα, μα αυτόνομες προτάσεις. Περισσότερο ίσως ενδιαφέρον να παρουσιάζουν βέβαια όσα κομμάτια βρίσκονται κάτω από παραλλαγές του τίτλου με την λέξη «Love» (“Love Story”, “Love Is A Circle”, “Lovers”), τα οποία μετατοπίζονται (στη μετατόπιση ως διαδικασία έγκειται και το μεγάλο ενδιαφέρον) σε πιο σκοτεινά ηχοχρώματα από τον βασικό κορμό. Πιθανότατα να έχετε ήδη υπόψη σας κάποια από τα τραγούδια του δίσκου. Το “Silk” ίσως, το οποίο περιλαμβανόταν και στη συλλογή Coca-Cola Soundwave 2007. Όπως και να έχει, αξίζει να προσέξει κανείς εδώ λίγο παραπάνω την ενορχήστρωση και την παραγωγή. Πέρα από την ισορροπία που διατηρείται με την electronica και τα φυσικά όργανα που χρησιμοποιούνται, ο ρόλος της κιθάρας δίνει έναν ιδιαίτερο και προσωπικό τόνο στον δίσκο – δεν φτάνει την…acoustronica βέβαια, αλλά ο συνοδευτικός της ρόλος ανάμεσα στα διάφορα synths ανοίγει μια επιπλέον πτυχή στο Lollipop. Εκεί όμως όπου κερδίζει ο Monsieur Minimal κατά τη γνώμη μου είναι στα κράματα. Όπως στο “Love Story” ή στο “Beautiful”. Πιο χαρακτηριστικά, το δεύτερο διασχίζει τις τρεις τελευταίες δεκαετίες μέσα από τα beat και τα φωνητικά και καταφέρνει να δικαιολογήσει το όνομά του – δηλαδή και τη μουσική του προσέγγιση – αφού τις συνδυάζει πράγματι εκλεπτυσμένα και μινιμαλιστικά. * Το Lollipop του Monsieur Minimal είναι ίσως ακόμη στην αθωότητα και όχι στην ωριμότητα. Δοκιμάστε αρκετές ακροάσεις βέβαια, καθώς είναι δίσκος που δίνει αρκετά κάθε φορά…
