Τον Σεπτέμβριο του 2006 μια από τις μεγαλύτερες τραγουδίστριες τις οποίες γέννησε ετούτη η χώρα συνάντησε στον Λυκαβηττό δύο από τους καλύτερους τραγουδοποιούς που παρήγαγε η φουρνιά της δεκαετίας του 1990. Το αποτέλεσμα δικαίως χαρακτηρίστηκε ως ένα από τα συναυλιακά events της περσινής χρονιάς και δικαίως κυκλοφορεί τώρα σε διπλό cd με συνοδεία DVD, παρέχοντας ένα ζωντανό ενθύμιο σε όσους βρέθηκαν εκεί, καθώς και μια αρκετά καλή παρηγοριά σε όσους δεν τα κατάφεραν. Και οι τρεις τους υπήρξαν υπέροχοι, ο καθένας με τον δικό του τρόπο. Η Αλεξίου είχε την ψυχάρα και τη φωνάρα της, που ό,τι αγγίζει το κάνει θαρρείς πάντα πιο χρυσό από ότι είναι. Ο Μάλαμας έφερε τη δική του γοητευτική «σκοτεινιά» και ο Ιωαννίδης αυτό το κάτι πιο rock που τον χαρακτηρίζει ως δημιουργό. Και το ωραίο που κάνανε είναι πως δεν ταμπουρώθηκε ο καθένας στο κάστρο του, αλλά ανοίξανε τις πόρτες και ανακατέψανε τους κόσμους τους. Έτσι ακούει κανείς τον έναν να λέει τραγούδια του άλλου, εγχείρημα που - ακόμα και αν δεν έφερε σε κάθε περίπτωση τα ποθητά αποτελέσματα - υπήρξε καλλιτεχνικά σημαντικό, καθώς τους επέτρεψε να μεταγγίσουν την ιδιαιτερότητά τους σε ένα διαφορετικό σύμπαν από το συνηθισμένο τους.Τα highlights υπήρξανε αρκετά. Οι τρεις τους είπανε υπέροχα το “Απόγευμα Στο Δέντρο” και το “Παπάκι” (του Νικόλα του Άσιμου), η Αλεξίου υπήρξε εξαιρετική στο “Όνειρο Ήτανε”, στον “Βυθό” και στο “Όσα Η Αγάπη Ονειρεύεται”, ο Ιωαννίδης τραγούδησε ωραιότατα μαζί της το “Μινοράκι” και το “Γιατί Δεν Έρχεσαι Ποτέ (Όταν Σε Θέλω)” μαζί με τον Μάλαμα, ενώ ο τελευταίος ξεχώρισε στα δικά του “Γράμμα”, και “Τα Πάγια”. Όλα αυτά, μαζί με κάμποσα ακόμα γνωστά και όμορφα τραγούδια, τα οποία θα ήταν φλυαρία να παραθέσω, συνιστούν μια κυκλοφορία-κόσμημα στη δισκογραφία και των τριών τους.
