Επιστροφή στη δισκογραφία για την τραγουδοποιό Γεωργία Γραμματικού οκτώ ολόκληρα χρόνια μετά το album Μαύρο Πρόβατο, με ένα ΕΡ το οποίο πλασάρεται από το δελτίο τύπου ως κινούμενο «στον χώρο της rock μπαλάντας». Εκτίμηση κατά τη γνώμη μου παραπλανητική: άσχετα από το αν έχει όντως και κάποιες σκόρπιες rock αναφορές στα μελωδικά μοτίβα που χρησιμοποιεί, το Λαλίστατη είναι μια δουλειά που βασικά κατατάσσεται στο λεγόμενο «έντεχνο». Ο τρόπος άλλωστε που τραγουδάει η Γεωργία Γραμματικού είναι ξεκάθαρα μη rock, αλλού είναι τα πατήματα και οι αναφορές του. Άσχετα πάντως με την κατηγοριοποίηση, το ΕΡ είναι αρκετά καλό. Η τεχνική του βάση είναι προσεγμένη (φροντισμένη παραγωγή και ενορχηστρώσεις, καλοί μουσικοί στη μπάντα), το σημαντικότερο όμως είναι πως διαθέτει καλοβαλμένες μελωδίες (“Μια Βάρκα Στα Ανοιχτά”), αλλά και μια στιχουργική γραφή που - χωρίς να είναι βέβαια αποκαλυπτική ή καινοτόμα - διαθέτει αμεσότητα, αιχμή και κάτι πηγαίο, ενώ δεν της λείπει και το χιούμορ (“Τρυφερή”). Η φωνή της δημιουργού υπήρξε νομίζω λιγάκι ασταθής σε σημεία, διεκδικεί πάντως την προσοχή της ακοής σου, διαθέτει έκφραση και πετυχαίνει να ανεβάσει αρκετά κάποια τραγούδια (π.χ. το “Θα Ανοίξω Τα Παράθυρα”).Οπωσδήποτε ένα EP δεν αφήνει περιθώρια για περισσότερα συμπεράσματα, ως δείγμα κατεύθυνσης όμως και δυνατοτήτων αφήνει καλές εντυπώσεις και δίνει αρκετές υποσχέσεις, που ελπίζουμε η μετέπειτα πορεία της τραγουδοποιού να τηρήσει.
