Ντεμπούτο στη δισκογραφία για μια τριμελή μπάντα με αρκετά παράξενο όνομα, η οποία φλερτάρει έντονα με τον λεγόμενο «κολλεγιακό» αμερικάνικο ροκ ήχο, αλλά προς τιμήν της αποφεύγει εκείνα τα συνταγοποιημένα ροκάκια ή punk-pop τραγουδάκια, που συχνά σχετίζονται με την εν λόγω ταμπέλα.
Οι Mary’s Flower Superhead είναι μια ορθόδοξη (άλλοι ίσως τη χαρακτήριζαν και συντηρητική) ροκ μπάντα η οποία ούτε τομές με άλλα μουσικά είδη αναζητεί, ούτε καν με τα πλήκτρα πειραματίζεται ιδιαίτερα -αντιθέτως τους διακρίνει φειδώ όταν αποφασίζουν να τα χρησιμοποιήσουν. Έχουν όμως πραγματικά καλοβαλμένες μελωδίες και δεν δυσκολεύονται να σου «μιλήσουν» και να σε κάνουν να στήσεις αυτί. Θα έλεγα μάλιστα ότι ακολουθούν και μια mainstream οδό πολύ οικεία στο ελληνικό μέσο αυτί, η οποία τους προσφέρει εμπορικές προοπτικές δίχως να συνοδεύεται από εκπτώσεις προς το πιο εύπεπτο, ενώ τολμά μάλιστα να διατηρήσει και αγγλόφωνο στίχο. Προσωπικά νομίζω ότι μόνο ο τραγουδιστής τους τα χαλάει λίγο με κάποιους περιττούς λαρυγγισμούς εδώ κι εκεί, αν και κατά τα άλλα βρήκα πως υπερασπίστηκε με πάθος το υλικό του γκρουπ.
Από τα τραγούδια τους ξεχώρισα το αποφασισμένο “I Sing For You”, το “What To Prove” με τα φινετσάτα πλήκτρα και τον χαρωπό του ήχο, το ηλεκτρισμένο “Naive”, αλλά και το εναρκτήριο “Innocence Is Lying”. Γενικά πάντως όλα τα τραγούδια έχουν, άλλο λιγότερο και άλλο περισσότερο, το ενδιαφέρον τους, ακόμα και πιο αδύναμες στιγμές σαν το “D#2”, που κάνει ίσως περισσότερη φασαρία από όσο χρειαζόταν, ή το “On My Own”, που ρέπει λίγο προς έναν χιλιοακουσμένο ροκ μελοδραματισμό. Φανερώνουν έτσι μια μπάντα η οποία δεν έχει μόνο την όρεξη, αλλά και το ταλέντο για να προχωρήσει και ακόμα παραπέρα.
