Έντεκα οργανικές συνθέσεις και ένα τραγούδι σε στίχους Ηλία Κατσούλη με ερμηνευτή τον Βασίλη Λέκκα περιλαμβάνει το νέο album του Γιώργου Καζαντζή. Στο Faux Bijoux (τίτλος εμπνευσμένος από ένα θαυμάσιο ποίημα της Κικής Δημουλά, που παρατίθεται αυτούσιο στο booklet) ο Θεσσαλονικιός συνθέτης επιχειρεί να διευρύνει τα ηχητικά του κεκτημένα του φλερτάροντας τόσο με το συμφωνικό στοιχείο, όσο και με τις «πειραγμένες» κιθάρες του συνεργάτη του Γιώργου Μπαντούκ Αποστολάκη. Απόπειρα καταρχήν καλοδεχούμενη, που φανερώνει έναν δημιουργό ο οποίος δεν επαναπαύεται, αλλά συνεχίζει να «ανησυχεί». Κατά την κρίση μου πάντως οι πιο αξιόλογες στιγμές της δουλειάς δεν προέκυψαν στις συναντήσεις του Καζαντζή με το καινούργιο. Ο Αποστολάκης αποδεικνύεται βέβαια εξαίρετος μουσικός, νομίζω όμως ότι η συνεύρεσή του με τον ηχητικό κόσμο του Καζαντζή συνυπήρξε, αλλά δεν συνομίλησε, όπως π.χ. δύο άτομα στην ίδια παρέα που δεν ανταλλάσσουν όμως παρά τα τυπικά μεταξύ τους. Συνθέσεις δηλαδή όπως η “Ιρτακίνα”, η “Σούγια”, το “Τέλος” και το “Νανούρισμα Της Βροχής”, χωρίς ούτε κατά διάνοια να είναι κακές αισθητικά, ακούγονται μάλλον κουμπωμένες (ίσως δε σε περιπτώσεις και αχρείαστα μακροσκελείς σε διάρκεια), μην εκπληρώνοντας έτσι τις προσδοκίες που καλλιεργούν. Έτσι το ενδιαφέρον του Faux Bijoux μετατοπίζεται νομίζω προς τις πιο «παραδοσιακές» ας τις πω στιγμές, όπως για παράδειγμα είναι το αρκετά συμπαθητικό “Χαμένο Είδωλο”, που βρίσκει τον Βασίλη Λέκκα σε ερμηνευτικά κέφια, η πιανιστική ρομαντσάδα “Στο Ελαφονήσι”, ο λεπτεπίλεπτος οργανικός λυρισμός του “Faux Bijoux”, οι συμφωνικές πιρουέτες της “Επιστροφής”, ή το στοιχειωμένο από το μελαγχολικό ακορντεόν της Ζωής Τηγανούρια “Χωρίς Απάντηση”. Μελωδίες κοντολογίς που χωρίς να διεκδικούν δάφνες πρωτοτυπίας ή καινοτομίας κατορθώνουν να αποπνεύσουν μια σχεδόν κινηματογραφική αύρα, που κάνει το Faux Bijoux ένα αρκετά ελκυστικό σύνολο.
