Το Ζήσε! αποτελεί το πρώτο βήμα του τραγουδοποιού Γιώργου Σπανού στην εγχώρια δισκογραφία, ο οποίος, κρίνοντας από τα όσα αναφέρει στο συνοδευτικό της έκδοσης βιβλιαράκι, πέρασε κάμποσες περιπέτειες στην προσπάθειά του να δημοσιεύσει τα τραγούδια του. Κινδυνεύοντας πάντως να μπω κι εγώ στην κατηγορία των άσχετων και αδιάφορων ανθρώπων που τον κατέτρεξαν (ελπίζω όχι και στους κακόβουλους) θα πρέπει να δηλώσω ευθύς εξαρχής πως, κατά τη δική μου τουλάχιστον κρίση, τα διαπιστευτήρια του Ζήσε! δεν στάθηκαν αρκετά ώστε να θεωρήσω την ύπαρξη και την παρουσία του ως αναγκαία. Η παραπάνω κρίση δεν συνεπάγεται αυτόματα ούτε ότι τα τραγούδια του Γιώργου Σπανού είναι κακά, ούτε ότι τους λείπει μια στοιχειώδης συγκρότηση, καθώς και η φροντίδα. Σε τίποτα από αυτά δεν υστερούν και σε πείθουν μάλιστα ότι πρόκειται για καταθέσεις πηγαίες και από καρδιάς. Δυστυχώς όμως δεν έχουν τίποτα το σημαίνον να κοινωνήσουν, ούτε στον τομέα των μελωδιών, ούτε - πολύ περισσότερο - στον τομέα των στίχων. Δυο-τρεις στιγμές ηχούν είναι η αλήθεια ως πιο νόστιμες συγκρινόμενες με την υπόλοιπη συγκομιδή (“The Shower’s Beat” - μελοποίηση σε T. S. Eliot, “Ο Γάιδαρος, Ο Βασιλιάς Κι Εσύ”, “Το Παιχνίδι Με Τους Κύβους”), τελειώνοντας όμως την ακρόαση δεν νιώθεις την ανάγκη να επιστρέψεις και να ξανακούσεις κάτι. Αντιθέτως, σου μένει μια γεύση αδιάφορης αξιοπρέπειας, που δεν βρήκε τη συνταγή να μιλήσει στην καρδιά, ούτε έφερε και κάτι το αξιοσημείωτο στο ελληνικό τραγούδι.Ακόμα και οι δύο διασκευές του album - στο γνωστό διεθνές hit “Summertime” και στο υπέροχο λαϊκό “Συ Μου Χάραξες Πορεία” που τόσο αξέχαστα έχει ερμηνεύσει η Γιώτα Λυδια - αποδείχθηκαν λίγες και τελικά περιττές. Το πρώτο το επωμίστηκε ο ίδιος ο δημιουργός του album με αποτελέσματα που έως και καταστροφικά μπορείς να τα χαρακτηρίσεις. Το δε δεύτερο ερμηνεύει η Βάνα Πεφάνη, υιοθετώντας μια χαμηλών φωτισμών καμπαρέ προσέγγιση που έχει μεν το ενδιαφέρον της ως προοπτική ανάγνωσης του εν λόγω τραγουδιού, ως εκτέλεση όμως ρέπει νομίζω επικίνδυνα προς την πλήξη.
