Αν σας φαίνεται παράξενος ο τίτλος αυτού του cd, περιμένετε μέχρι να το ακούσετε κιόλας! Όχι, μην φεύγετε από τώρα, υπάρχουν αρκετοί λόγοι να δοκιμάσετε τους ήχους του. Ο δημιουργός του έχει σοβαρή προϋπηρεσία στην εγχώρια ροκ σκηνή με ένα σωρό άλλες μπάντες, κάποιες απ’ τις οποίες, όπως οι Κοψωκέφαλοι και οι Bayounda, είναι ακόμη ενεργές. Η εμπειρία του αυτή συμπυκνώθηκε στο εν λόγω έργο, το οποίο απαρτίζεται από κομμάτια, αυτοσχεδιαστικά και μη, που μας παραπέμπουν στο ύφος του, έτσι όπως το έχουμε αντιληφθεί από τις υπόλοιπες μέχρι σήμερα μουσικές απόπειρές του. Πράγμα που σημαίνει ότι δεν υπάρχει ένα συγκεκριμένο ηχητικό στυλ που να καθορίζει τα όσα ακούμε στα 11 κομμάτια του δίσκου, κάνοντας την ακρόαση ένα περιπετειώδες ταξίδι μέσα στο άγνωστο. Αυτό πάντως που μένει στη μνήμη μας μετά το τέλος του είναι οι ιστορίες που αποτελούν το λεκτικό μέρος του συνόλου – υπάρχει ελάχιστο απ’ αυτό που θα ονομάζαμε τραγούδι στην «Κτιριολογία» - η ελευθερία με την οποία δείχνουν να κινούνται οι μουσικοί, και η ποικιλία των ιδεών που συναντούμε στα 44 λεπτά του. Ποιος άλλος θα είχε το θάρρος να περιλάβει στο άλμπουμ του ένα παραδοσιακό ξεμάτιασμα (που δεν έχει καλλιτεχνική αξία έτσι όπως την αντιλαμβανόμαστε, αλλά και ποιος δεν είναι περίεργος να το ακούσει;), πλάι σε συνθέσεις που δεν θα ήταν καθόλου αταίριαστες σε δίσκους των Residents για παράδειγμα («Δεξαμενή») ή των «ένας-Θεός-ξέρει-που-θα-οδηγήσει-όλο-αυτό» Nurse With Wound («Εμιγκρέδες»). Το άλμπουμ εκπέμπει την αίγλη ενός DIY – ηχογραφημένου με λιγοστά μέσα – δίσκου των ‘80ς, τότε που ο ενθουσιασμός για την ανάδειξη των ιδεών ήταν υπεράνω της επαρκούς οργανικής ικανότητας και τα αποτελέσματα δικαίωναν τους τολμηρούς, αφήνοντας πίσω έργα που εμπνέουν ακόμη με την τόλμη και τον καλλιτεχνικό τσαμπουκά τους. Ένα τέτοιο είναι και η «Κτιριολογία», και οφείλετε να το ακούσετε εφόσον φυσικά είστε προετοιμασμένοι για το διαφορετικό και το απρόβλεπτο, αυτό που δεν έχει στο νου του να ικανοποιήσει αλλά ξεροκέφαλα τραβάει το δρόμο του κι όποιος έχει το σθένος το ακολουθεί…
