Δεκαέξι νυχτερινά τραγούδια παρουσιάζει η Μαρία Θωίδου στο νέο της άλμπουμ «Της Νύχτας τα μακριά μαλλιά». Τα περισσότερα από αυτά έχουν δημιουργηθεί από την ίδια, ενώ κάποια φέρουν την υπογραφή του Θύμιου Ατζακά, ο οποίος είναι υπέυθυνος για την ενορχήστρωση (σε κάποια τραγούδια συμβάλει και ο Αντώνης Ανισέγκος) αλλά και για την επιμέλεια παραγωγής. Πρόκειται για μια δουλειά που μου προκάλεσε έναν προβληματισμό κατά την πρώτη ακρόαση, καθώς φαινόταν να ισορροπεί στο μεταίχμιο του κακώς αντιλαμβανόμενου εντέχνου. Οι λογοτεχνικές εκφράσεις στους στίχους, οι παραμυθιάρικες φολκλορικές εικόνες και η έντονη χρήση της λαικής παραδοσιακής μουσικής, άφηναν πολύ εύκολα το περιθώριο υποψίας πως πρόκειται για άλλον έναν από τους πολλαπλούς μίζερους – ας κλαφτούμε – και εντεχνικούς – υπηρετώ την παράδοση – δίσκους των καταλόγων των ελληνικών δισκογραφικών εταιριών. Στην πραγματικότητα, όμως, έχουμε να κάνουμε με ένα δύσκολο δίσκο (ως προς target group του), που κρύβει ένα μεγάλο μουσικοτεχνικό και φωνητικό ενδιαφέρον. Πρόκειται για ένα δίσκο που απευθύνεται αλλά και κατανοείται (και χαίρει ορθής εκτίμησης) καλύτερα από μουσικούς αλλά και μουσικόφιλους που αρέσκονται στο να «εκπαιδεύουν» το αυτί τους. Για ένα μεγαλύτερο κοινό είναι ένα αρκετά δύσκολο άκουσμα. Χρησιμοποιεί υψηλά στάνταρντ συνθέσεως κλασσικής μουσικής, μαζί με παραδοσιακά στοιχεία μουσικών της Ελλάδας (διαφόρων κατευθύσεων & χρονολογιών), δένοντας τα με έναν αρκετά περίτεχνο και ενδιαφέρον τρόπο. Η διάθεση άλλοτε βαραίνει και άλλοτε ακουλουθεί ανεμελιάρικες μελωδίες, χωρίς να χάνεται η πολυπλοκότητα της σύνθεσης. Γενικότερα το άκουσμα της δουλειάς αυτής είναι ένα συνοθύλευμα βάσεων κλασσικής μουσικής με πολύ έντονα στοιχεία παραδοσιακής αλλά και αφαιρετικής έκφρασης. Προσωπικά τα κομμάτια που ξεχώρισα, περισσότερο λόγω της ανεβαστικής τους διάθεσης εκ των έσω είναι το «Χίλιες Καρδιές» και το «Βλέμμα σου το Ερωτικό».Τα τραγούδια ερμηνεύονται από την ίδια τη Μαρία Θωίδου αλλά και τον Σωκράτη Μάλαμα που εκφράζουν και χρωματίζουν το κάθε κομμάτι με απόλυτη συνοχή και πίστη στις μελωδίες και στις εικόνες που δημιουργούνται. Η φωνή της Θωίδου είναι εξαιρετική και μοιάζει να παρασέρνει σαν βασικό όργανο τα υπόλοιπα σε νυχτερινά μελωδικά όνειρα. Αν και η περίπλοκη και ενδιαφέρουσα σύνθεση της είναι αρκετά δύσκολο το να βρεί αντίκρυσμα στο μέσο ακροατή, το ότι μια τέτοια δουλειά έχει την ευκαιρία να δισκογραφηθεί, αποτελεί μια ελπίδα μάλλον στους καταταλαιπωρημένους καιρούς της υπερπαραγωγικής δισκογραφίας. Για αυτόν που τρέφει μεγάλα αισθήματα για την περιπλοκότητα των παραδοσιακών συνθέσεων αλλά και γι αυτόν που επιμένει στο καλό βαπτισμένο «έντεχνο» τραγούδι, είναι ένας δίσκος που έχει φτιαχτεί στα μέτρα του. Για τους υπόλοιπους ...άβυσσος η ψυχή του ακροατή.
