Τι ακριβώς θέλεις να σου (πρωτο)πω γι' αυτό το δισκάκι; Οτι θα γουρλώσεις τα μάτια σου όταν το downtempo αποκτήσει κοινό παρονομαστή με το σαντούρι και μεταλλαχθεί με τη βοήθεια και του ακορντεόν σε ένα ευδαιμονικό dance track ("002"); Οτι τα big beats πετούν με το διαστημόπλοιο της λύρας του Μάνου Πυροβολάκη, όσο η φωνή της Ανδριάννας Μπάμπαλη εμποτίζει το ταξίδι με την απαραίτητη θαλάσσια νοσταλγία ("Κύμα"); Οτι ο "Ικαριώτικος" (ναι, αυτός που σιχαίνεσαι πια να ακούς σε κάθε επαρχιώτικο κλαμπ) αποκτά κοινό παρονομαστεί με phat, dirty hip-hop beats; Να σου πω για τις σουλουπωμένες ανατολίτικες dub ιδέες που ακολουθούν ή να τολμήσω να σου περιγράψω πως όλο αυτό εξελίσσεται σιγά σιγά σε ένα κομμάτι ("Chillum Reggae") που παραπέμπει σε ηλιόλουστα βαλεαριδικά τοπία για να απογαλακτιστεί σταδιακά από την ευφορία χάριν ενός μαγευτικού "Sadam?", σε ένα νέο συγκερασμό σαντουρίου, ζουρνά, electronica και breakbeats; Ok, θα στανιάρω λίγο γιατί αν και η εγκεφαλικότητα σε κρατά στέρεο στο ηχητικό έδαφος του ομώνυμου δεύτερου άλμπουμ των Palyrria, εγώ μοιάζω να εθεροβατώ σ' αυτό το πολιτισμικό σύννεφο. Ξέρεις ότι το πολύ το κούνημα φέρνει αναγούλες κι εκ προοιμίου σε βλέπω λίγο συγκρατημένο με το world electronica fusion πανηγύρι. Σύμφωνοι, το ότι είναι Έλληνες δεν συνιστά και απόδοση πιστοποιητικού ασυλίας, έλα όμως που αν δεν το έκαναν αυτοί, ουδείς άλλος θα το πετύχαινε με τόση μαεστρία. Να ψάξεις και το πρώτο τους lp, με τίτλο No Gravity, που κυκλοφόρησε από την Rubber Records κάπου στα τέλη του 2001, αν και αυτή τη φορά βουτάνε πιο βαθιά και με αρκετή προσοχή (ουσιαστικές συμμετοχές, μεράκι στα όργανα, άριστη παραγωγή).
