Πόσες φορές σας έχει τύχει να νιώθετε ευφορία ακούγοντας συγκεκριμένες μελωδίες, κατευθείαν βγαλμένες από την αθωότητα των παιδικών σας χρόνων; Κομμάτια που μπορεί πλέον να μην ακούτε, αλλά όποτε αυτό τύχει, να σας βγάζουν μία αίσθηση παιδικότητας και συνάμα νοσταλγίας (με την καλή έννοια); Κάπως έτσι ένιωσα διάβαζοντας τους τίτλους πολλών τραγουδιών που υπάρχουν σε αυτή εδώ τη συλλογή και στη συνέχεια ακούγοντάς τα, βεβαίως. Κομμάτια όπως το «Μου αρέσουνε τα αγόρια», με τη φωνή της Αλίκης Βουγιουκλάκη ή «Το Πάρτυ» του Λουκιανού Κηλαϊδόνη, ενός τραγουδοποιού που εκτιμώ πάρα πολύ κυρίως για την εικόνα της μοναχικότητάς του σαν καλλιτέχνη που έχει φτιάξει όλα αυτά τα χρόνια (δεν είναι τυχαία η αυτο-ταύτισή του με τον Λούκυ –Λάκυ το ορθότερον- Λουκ), είναι συνυφασμένα με την παιδική-προεφηβική ηλικία του γράφοντα και πάντα θα κατέχουν μία ιδιαίτερη θέση στο μυαλό του, στην καρδιά του, όπως τέλος πάντων νομίζετε ότι κρατάμε τέτοιες συμπάθειες. Άσχετα, αν μεγαλώνοντας τα γούστα μας αλλάζουν και ενδεχομένως να εκτιμούμε υπό ένα διαφορετικό πρίσμα κάποια πράγματα, πιστεύω ότι κάπως έτσι λειτουργούν και οι περισσότεροι άνθρωποι. First love never dies, που έλεγε και το ομώνυμο κομμάτι των Morris/Seals... Αυτό είναι και το κυρίαρχο συναίσθημα, στο οποίο –τελικά θεωρώ πως πρέπει να- στοχεύει ο κ. Χαρωνίτης με αυτές τις συλλογές, κατά κύριο λόγο. Να θυμίσει μικρά πράγματα, να επαναφέρει χαμένες μνήμες κάνοντάς μας να ακούσουμε μερικά τραγούδια που κάποια στιγμή όλοι λίγο-πολύ ακούσαμε και τραγουδήσαμε (και που κάποιοι ακούνε ακόμα βεβαίως). Ο δεύτερος και ίσως πιο «εμπορικός» σκοπός αυτής της συλλογής είναι να λειτουργήσει σαν έναν οδηγό για τον αχανή κατάλογο της Lyra, μίας από τις σημαντικότερες ελληνικές ανεξάρτητες δισκογραφικές εταιρείες, προς όλους τους νεαρούς ηλικιακά μουσικόφιλους, που θέλουν να γνωρίσουν μερικές από τις πιο ιστορικές στιγμές της ελληνικής δισκογραφίας. Μόνο σε τέτοιες συλλογές, για παράδειγμα, μπορεί κάποιος που ασχολείται ελάχιστα με το ελληνικό ρεπερτόριο να έρθει σε επαφή με τραγούδια-διαμάντια όπως το “Ο έρωτας μιλάει” (Μαριαστέλα Τζανουδάκη) ή το “Don’t Be Shy” του Γιώργου Κοντραφούρη ή να πληροφορηθεί για τις jazz αναφορές, που υπάρχουν στο έργο τραγουδοποιών όπως ο Διονύσης Σαββόπουλος και ο Βαγγέλης Γερμανός, σε τραγούδια όπως το “Έρχεται βροχή, έρχεται μπόρα” και το “Ανοιξιάτικη Βροχούλα”, αντίστοιχα. Σκέφτομαι τόση ώρα τι πρέπει να σας γράψω για μία συλλογή που περιέχει τραγούδια ή συνθέσεις όπως το “Λεβέντικο του Miles” των Mode Plagal, όπου βάζουν και στοιχεία από την ελληνική μουσική παράδοση μέσα και φτιάχνουν ένα εξαιρετικά απολαυστικό αυτοσχεδιαστικό πείραμα, την σπουδαία ορχηστρική απόδοση των Ίασις στο “Αύγουστος” του Παπάζογλου, το κλασικό “Αν Θυμηθείς Το Όνειρό Μου” στην εκτέλεση του Δημήτρη Ψαριανού (αν και κάποιοι από τους λοιπούς avopolίτες… θα με σιχαθούν για την προβλεψιμότητά μου, να δηλώσω πως η εκτέλεση των Beatles –στα αγγλικά- είναι η αγαπημένη μου ever, σε αυτό το τραγούδι του Θεοδωράκη;) ή το “Από το πάρκο στη Μυροβόλο” των Χειμερινών Κολυμβητών; Τα έχουμε ξαναπεί... Η επιλογή των τραγουδιών στα 5 μέχρι τώρα All That Magic είναι εκλεκτικότατη, παρόλο που σε κάποια volumes της σειράς ίσως να ξενίζει η “άσχετη” συνέχεια από κομμάτι σε κομμάτι. Εδώ πάντως τα καταφέρνει ακόμα καλύτερα, ως προς την ηχητική αυτή συνέχεια, βοηθούμενος και από το συγκεκριμένο concept της συλλογής (κοινή συνισταμένη είναι ένα jazz ηχητικό πλαίσιο) και φτιάχνει εν τέλει μία πολύ όμορφη συλλογή που λειτουργεί ιδανικά αυτόνομα και αποτελεί ένα πολύ καλό εργαλείο για τους αρχάριους και για όσους ψάχνουν συγκεκριμένα τραγούδια, χωρίς να είναι διατεθημένοι να δαπανήσουν χρήματα για μεμονωμένες κυκλοφορίες. Επιτρέψτε μου τώρα να επιστρέψω στο “Μου αρέσουνε τα αγόρια” από την Αλίκη Βουγιουκλάκη και στα πειράγματα των φίλων που έχουν βαρεθεί να ακούνε το χιτ της εβδομάδος από τα χείλη μου (τώρα μπορείτε να με κοροϊδεύετε και εσείς πιστεύω, ε;).
