Χαζεύοντας τη σελίδα με τα electronica reviews του τελευταίου Wire, το ‘Thessalonika-based’ κάτω από το όνομα του Dani Joss τράβηξε αμέσως το μάτι μου. Όχι δεν επρόκειτο για λάθος, το όνομα της Poeta Negra επιβεβαίωνε ότι έχουμε να κάνουμε με μια ελληνική κυκλοφορία, η οποία έφερνε το όνομα της προαναφερθέντος εταιρίας δίπλα σε ανεξάρτητους κολοσσούς όπως η Third Ear και η Kranky. Ο αξιότιμος μάλιστα δημοσιογράφος είχε υπόψη του και την περσινή κυκλοφορία των S.Ink, μέλος των οποίων είναι και ο Joss, για την οποία εκφραζόταν επίσης με τα καλύτερα λόγια. Όχι δηλαδή ότι περιμέναμε το Wire να μας επιβεβαιώσει την ποιότητα ορισμένων ελληνικών κυκλοφοριών, αλλά μέρες που είναι (εν μέσω Euro δηλαδή) και μια μικρή έπαρση την κουβαλάμε. Ας περάσουμε όμως στα τεκταινόμενα εντός του liquid photography.Μέσω του λιτού, μαύρου εξώφυλλου, οι λέξεις των τίτλων των κομματιών αποκτάνε βαρύνουσα σημασία και μέσω των λέξεων εγείρονται συναισθήματα τα οποία θα βρουν την κατάλληλη μουσική συνοδεία όταν το cd ξεκινήσει να παίζει. Fate vs coincidence vs fate, physical act of love, honest mistakes, everlasting sadness, love interrupted, two ex-lovers staring at each other knowing that they’re going in different directions, breeding a false sense of hope. Εικόνες και αναμνήσεις τις οποίες ο Dani Joss αναλαμβάνει να ντύσει με την αργόσυρτη, λυρική μουσική του. Η μελαγχολική διάθεση των S.Ink αναπαράγεται σε μια πιο χαλαρή και ambient περιοχή, όπου η ατμοσφαιρική μουσική του Eno συναντά τις θορυβώδεις παρεμβολές των Faust και τις ταξιδιάρικες διαθέσεις των Tangerine Dream. Παρόλη τη μικρή διάρκεια του (πρόκειται για ένα mini cd των 30 λεπτών) το liquid photography δίνει ατόφιο το μουσικό στίγμα του δημιουργού του, ο οποίος συνδυάζει μελωδικά θέματα με μουντούς ήχους, διάσπαρτα κιθαριστικά riffs, περάσματα με πιάνο, θορυβώδη κρεσέντο και απόλυτη σιωπή. Το cd ακούγεται αυτούσιο και απαιτεί προσήλωση και αφοσίωση. Σε επιβραβεύει όμως ξυπνώντας αναμνήσεις και προξενώντας παρατεταμένες αναπολήσεις. Μπορεί τα συναισθήματα να τείνουν προς τη μελαγχολία, αλλά όπως γίνεται πάντα όταν συνοδεύεται από μουσική, η μελαγχολία γίνεται γλυκιά και καθαρτική.
