Το τρίτο μέρος της συλλογής που επιμελείται ο Γιώργος Χαρωνίτης, συνεχίζει να μας ταξιδεύει σε διαφορετικές εποχές, υπό τους ήχους ετερόκλητων ήχων, που κοινή τους συνισταμένη έχουν αυτή τη φορά το ντύσιμο εικόνων, πολλές φορές (αλλά όχι και απαραίτητα) κινηματογραφικών. Είναι μουσικές εν τέλει, που φτιάχνουν το ιδανικό soundtrack για τον υπεύθυνο της συγκεκριμένης συλλογής. Κρατάμε λοιπόν το παραπάνω σαν συνδετικό κρίκο των επιλεγμένων τραγουδιών και εισερχόμαστε στις επιλογές αυτές καθεαυτές. Πριν, όμως, να επισημάνουμε –κι εμείς- κάτι που είναι ήδη γνωστό, από την μέχρι τώρα πορεία του κ.Χαρωνίτη: το καλό του γούστο. Κάτι που του επιτρέπει να αποφύγει την παγίδα επιλογών που θα ξενίσουν τον ακροατή, έστω κι αν θα ήταν εύκολο κάτι τέτοιο, υπό ένα τόσο χαλαρό concept επιλογής. Εδώ, ίσως περισσότερο από ότι στα 2 πρώτα μέρη της συλλογής, εστιάζεται σε πιο κλασσικές επιλογές, από πολυακουσμένους καλλιτέχνες. Παραδείγματα; Το “Στη Ρωγμή του χρόνου” από Νίκο Παπάζογλου, από το άλμπουμ Μέσω Νεφών του τελευταίου ή το “Πάμε μία βόλτα στο φεγγάρι” από την σπουδαία Σαββίνα Γιαννάτου και το άλμπουμ “Το ’62 του “Μάνου Χατζιδάκι”. Και φυσικά το “Ρόζα” από την Ελένη Καραϊνδρου, το “Στην αρχή του τραγουδιού” από την Ελευθερία Αρβανιτάκη και τον Νίκο Ξυδάκη, ενδεικτικά. Ξεκινώντας με ένα (όπως επισημάναμε) πολύ γενικό και χαλαρό concept, των «μουσικών που ντύνουν εικόνες», o κ.Χαρωνίτης συνεχίζει και σε αυτό το μέρος της συλλογής να μας επιφυλάσσει εκπλήξεις και ελαφριά ψυχολογικά «κρύα ντουσάκια». Για παράδειγμα, το “On The Good Old Times” που ανοίγει την συλλογή με τη φωνή του Δημήτρη Πουλικάκου, ακολουθείται από το “Αγάπη άνοιξε να μπω”, με τη φωνή της Κλειώ Δενάρδου και το “Ρόζα” από την Καραϊνδρου που ακολουθεί, δεν είναι και η πιο λογική ακολουθία σε μία συλλογή, δεν νομίζετε; Πάντως, σε σχέση με τις προηγούμενες συλλογές, εδώ η συνέχεια των επιλογών φαντάζει ομολογουμένως αρκετά πιο βατή και στοιβαρή, πάντα –περιέργως- χωρίς να ξενίζει. Ομοιότητες στην επιλογή των καλλιτεχνών με τα άλλα δύο μέρη της συλλογής υπάρχουν, κάτι λογικό, μιας και –όπως προείπαμε- μιλάμε για την ίδια εταιρεία, που έχει έναν πεπερασμένο, αν και εξαιρετικά πλούσιο, κατάλογο από καλλιτέχνες. Έτσι, κι εδώ συναντάμε τον Γιάννη Πουλόπουλο, την Σαββίνα Γιαννάτου, τον Δημήτρη Σαββόπουλο κά. Ο πρώτος μάλιστα είναι εδώ με το “Μέθυσε απόψε το κορίτσι μου” , μία all-time favorite μελωδία των Μίμη Πλέσσα και Λευτέρη Παπαδόπουλου, δύο ανθρώπων που έχουν γράψει τη δική τους ιστορία στο ελληνικό τραγούδι. Ο “Νιόνιος” μας, ένας καλλιτέχνης που για ένα –μεγάλο- διάστημα ήταν μία πραγματικά σπουδαία δύναμη ανανέωσης στο ελληνικό πεντάγραμμο, συμμετέχει εδώ με το Ζεϊμπέκικο (αυτό κι αν είναι classic), στην πρωτότυπη εκτέλεσή του, συνοδεία της ακουστικής του κιθάρας και της ιδιαίτερης φωνής του. Οι ελληνόφωνες συμμετοχές είναι φυσικά οι κυρίαρχες, εκτός από το εναρκτήριο On The Good Old Times από τον γερόλυκο Πουλικάκο και το Ainola της Ιταλίδας Klaudia Delmer, μία σύνθεση του Βαγγέλη Φάμπα και σε στίχους της ερμηνεύτριας. Τα κομμάτια που συναντάμε εδώ είναι γνωστά, ερμηνευμένα ως επί το πλείστον από μεγάλα ονόματα και πολυαγαπημένα μας στο παρελθόν. Δείτε αυτή τη συλλογή σαν μία καλή και προπαντώς οικονομική ευκαιρία να εμπλουτίσετε τη δισκοθήκη σας με μερικά από τα ομορφότερα ελληνικά τραγούδια και είναι σίγουρο πως θα ανακαλύψετε στην πορεία και αρκετά διαμαντάκια, που ίσως να σας είχαν ξεφύγει. Ενστάσεις, αν υπάρξουν από κάποιους, δεν μπορεί παρά να περιοριστούν σε 1-2 τίτλους. Ακόμα και η επιλογή του “Άνθρωποι μονάχοι” από την φωνή της Βίκυς Μοσχολιού, μία όχι και τόσο ιδιαίτερη προσωπική συμπάθεια, φαντάζει ιδανική σαν τελείωμα του τρίτου μέρους της συλλογής. Άλλωστε η συγκεκριμένη ερμηνεία της και το τραγούδι είναι απλά υπέροχα...
