Τα παζάρια διαλαλούν παραμύθια γι' αυτό γεμίζουν από κόσμο. Όλοι διψούν για ένα κομμάτι παραμύθι. Είναι για τις χορτασμένες από πραγματικότητα ψυχές που συρρέουν εκεί για μια στάλα όνειρο, ένα ψίχουλο φαντασίας, ένα ξέφτι από ουρανό. «Στα παζάρια του Κόσμου» έρχεται να μας ταξιδέψει η Γιούλη Τσίρου με τη νέα της δισκογραφική δουλειά. 10 σπάνια, κυρίως παραδοσιακά, κομμάτια μέσα απο τις μουσικές μυσταγωγίες άλλων χωρών. 10 κομμάτια προερχόμενα απο Νάπολη, την Πορτογαλία, τη Ρωσία, τη Γουινέα, το Μεξικό αλλά και απ’ όπου ακούγονται τραγούδια τσιγγάνικα, εβραϊκά, κουρδικά. Η Γιούλη Τσίρου σε αυτή τη μουσική περιπλάνηση, με σταθμούς στη κρατά την αίσθηση για να ελευθερώσει τα συναισθήματα, αφουγκράζεται τους ήχους, για να μας τραγουδήσει.Η ενορχήστρωση είναι του Λαυρέντη Μαχαιρίτσα και του Δημήτρη Μπέλλου, η οποία όμως δεν καταφέρνει, κατ’εμέ, να πάει τα κομμάτια εκεί που τους πρέπει. Η διεύθυνση παραγωγής είναι του Λαυρέντη Μαχαιρίτσα. Σαν σύνολο αυτή η δουλειά δεν καταφέρνει να σε ταξιδέψει εκεί που έχει σκοπό. Γενικότερα η ελληνοποίηση ξένων παραδοσιακών κομματιών δεν είναι απλή υπόθεση. Άλλωτε γίνονται αριστουργήματα και άλλοτε αποτυγχάνουν. Δυστυχώς αυτή η δουλειά βρίσκεται στη μέση τείνοντας προς το δεύτερο. Ο στίχος κάποιες φορές καταφέρνει να πιάσει την αισθαντικότητα της πρωτότυπης μελωδίας και άλλες απλά υπάρχει χωρίς φωνή. Απο την άλλη η Γιούλη Τσίρου παρόλο που δεν φτάνει στα μέτρα της το μουσικό υλικό, καταφέρνει να του δώσει πνοή και αέρα και να το αφήσει να υπάρχει. Ερμηνευτικά πετυχαίνει ...αλλά… Επίσης θα ήταν κρίμα να μην παινέσουμε λίγο την επιλογή των κομματιών, που μας δίνει την ευκαιρία μιας επίσκεψης σε άλλες χώρες και πολιτισμούς. Σε γενικές γραμμές δεν ξετρελάθηκα, αλλά συνεχίζω να εκτιμώ την εν λόγω καλλιτέχνιδα και περιμένω μια νέα δισκογραφική δουλειά προσαρμοσμένη και άξια των δυνατοτήτων της.
