Όσοι έχουν ερωτευτεί τον ημιφωτισμένο κόσμο του low bap θα βρούν τα πάντα εκεί. Για παράδειγμα υπάρχουν οι ποιητικοί στίχοι όπως ορίστικαν απο τους Αctive Member, ενα κράμα ρομαντισμού και διαμαρτυρίας οι γλυκές μελώδιες στην κιθάρα (πανέμορφο το λάτιν ταξιδιάρικο σόλο στο «Όπως θές»), τα πολυ καλά, κοφτά scratches του DJ.Booker. Aπο εκεί και μετά παρόν είναι και το συλλογικό πνεύμα αυτης της παρέας μιας και όλοι λίγο πολύ βοηθούν. Τιμάει το προσωνύμιο του ο Big Daddy μιάς και επιβλέπει την παραγωγή προσφέρει στίχους ή τραγουδάει, κάποιος στάνταρ μουσικός παίζει ή κάποιος φίλος κάνει το artwork. Το πρόβλημα όμως συναντάται εκεί! Όση όρεξη και να έχουν τα παιδιά –που κανείς δεν το αμφισβητεί-πόσο διαφορετικοί απο τον εαυτό τους μπορoύν να γίνουν; Αλλά και αν τα ίδια άτομα χρησιμοποιούν τα ίδια μέσα (και δεν εννοούμε τα τεχνικά) πως να φανεί κάποια διαφορετική οπτική στον ήχο; Τώρα βέβαια αν τους εκφράζει αυτο που κάνουν και έχουν φτιάξει τον μικρό τους παράδεισο τότε κάθε γνώμη είναι περιττή. Σημασία έχει να είμαστε καλά αν και...στην τέχνη θέλει και το κατι τις το παραπάνω...
