Αν σας ξενίζει το γεγονός ότι το σχήμα με το όνομα Σχήμα - καλό, ε; - έχει ελληνικό όνομα μα δίνει ξενόγλωσσο τίτλο στην πρώτη του δουλειά, καλά θα κάνετε να το συνηθίσετε γιατί το ίδιο κάνει και στα πέντε κομμάτια που απαρτίζουν ετούτο το cd. Τα δύο πρώτα έχουν ελληνικό στίχο και τα υπόλοιπα τρία ξένο, πράγμα ασυνήθιστο για τα εγχώρια δεδομένα, και κάτι που ίσως δεν κάνει καλό στην καριέρα του συγκροτήματος μιας και ο κόσμος ίσως να μην είναι προετοιμασμένος για μια περίπτωση που δεν έχει συγκεκριμένη αποστολή και κοινό που να απευθύνεται. Μπορεί να λειτουργήσει το πείραμα; Μένει να το δούμε. Μπράβο πάντως στο θάρρος τους να κάνουν εκείνοι το πρώτο βήμα προς αυτήν την κατεύθυνση.Μουσικά θα λέγαμε ότι παίζουν mid tempo ροκ μπαλάντες, με έντονη την παρουσία ενός βιολιού που με παραπέμπει κάθε φορά στους City του "Am Fenster", εκτός απ' το "Victim Of Love" που τα γεμίσματά του μου θύμισαν τον τρόπο που το χρησιμοποιούσε στα κομμάτια του ο Δήμος Μούτσης. Γενικά ο ήχος των Σχήμα δεν έχει αιχμές, κυλάει μελωδικά και χωρίς ξεσπάσματα, ούτε πάλι και εκπλήξεις. Τα αντρικά φωνητικά επίσης, αρθρώνουν την αγγλική με ελληνοπρεπέστατο τρόπο, χωρίς να κάνουν προσπάθεια να πιάσουν έστω και επιφανειακά κάτι απ' την σωστή τους προφορά - δεν μιλάμε για βουτιές προς μια αυθεντική, βέρα άρθρωση, μα για ένα σπάσιμο της γλώσσας που να αμβλύνει τη διαφορά ανάμεσα στη δική μας και την αντίστοιχη αγγλική εκφορά - το love για παράδειγμα δεν χρειάζεται να είναι λοβ!Το "Άγγελος Της Γης" είναι η πιο δυναμική τους στιγμή και κινείται κοντά στα φολκ χωράφια κάποιων σαν τους Levellers ας πούμε, ενώ το κομμάτι που ξεχώρισε στα δικά μας αυτιά είναι το "This Is The Time" που κλείνει το ep και αποτελεί μια ευαίσθητη μπαλάντα που δεν θα έμοιαζε παράταιρη σε έναν δίσκο του Edwyn Collins ή του φίλου του Paul Quinn. Εν ολίγοις, οι Σχήμα είναι ικανοί για πολύ περισσότερα και είναι θέμα χρόνου να μας τα παρουσιάσουν.
