Όταν πήρα στα χέρια μου αυτό το cd το κοίταξα με μια επιφυλακτικότητα και σκέφτηκα πως μάλλον θα χουμε να κάνουμε με κάποιον πρωτοεμφανιζόμενο που κάνει τη πρώτη του δισκογραφική προσπάθεια και όσα αυτό μπορεί να σημαίνει. Αλλά επειδή δε μου αρέσει να κρίνω έτσι φευγαλέα, αποφάσισα να το ακούσω όσο το δυνατόν γρηγορότερα. Δε σας κρύβω οτι έφτασα στο σημείο να το ακούσω αρκετές φορές μέσα στο Σαββατοκύριακο και να κάτσω να ασχοληθώ αρκετά και με τον ίδιο το δημιουργό, Κωστή Μαραβέγια, αφού η μουσική αυτή εξελίχθηκε σε μια απρόσμενη χαρά. Χαρούμενη και μελαγχολική, με μια αύρα ανεμελιάς και συνάμα εγρήγορσης του μυαλού. Δεν είναι τυχαίο πως ο ίδιος ο καλλιτέχνης έχει γράψει τη μουσική, αλλά έχει κάνει και την ενορχήστρωση χρησιμοποιόντας πολλά ιδιαίτερα όργανα (φλικόρνο, μπεντίρ, σέκέρε, τζέμπε, κα). Επίσης ο Κωστής Μαραβέγιας, κατά την παραγωγή του δίσκου αυτού, εκτός της φωνής του συμμετείχε και με το πιάνο, το ακορντεόν, το πιάνο, τις κιθάρες και τα samplers. Αν ήξερα βέβαια και το μουσικό παρελθόν του Κωστή Μαραβέγια τίποτα απο όλα αυτά δε θα μου φαινόταν περίεργο και ούτε θα ήμουνα επιφυλακτική. Το 96 φοιτητής στην Ιταλία σχημάτισε τους X-Darawish, ένα πολυεθνικό σχήμα με Έλληνες, Ιταλούς και Αλγερινούς μουσικούς, με το οποίο ηχογράφησε δυο cd, εκ των οποίων το τελευταίο 'una ratsa μια φάτσα' (FM records, il manifesto) πούλησε 15.000 αντίτυπα σε Ελλάδα και Ιταλία, όπως αναφέρει στο βιογραφικό του. Έχει πάρει μέρος σε πάρα πολλά φεστιβάλ, με κορυφαίο Dranouter Folkfestival του Βελγίου, το 1999, όπου συνυπήρξε στην ίδια σκηνή με τους Nick Cave, James Taylor, Levellers κ.α. Η επιρροή του απο όλα αυτά είναι εμφανής, μιας και η μουσική του αγγίζει τα όρια του έθνικ μα δεν αποκτά τη ταμπέλα του είδους. Πολυθεματική, αισθαντική, απλή και ουσιαστική μουσική, με άρτια ενορχήστρωση, ντυμένη με στίχους και ιδέες (Νίκου Αλιμπέρτη και Κωστή Μαραβέγια) που δένουν απόλυτα με τη μελωδία, το συναίσθημα και την γλυκειά αλλά και πικρή μας καθημερινότητα. Το "Ράδιο Γένοβα" και το "Bombe" επηρεασμένα απο τα μηνύματα κατά της παγκοσμιοποίησης αλλά και απο μια χροιά Manu Chao, αποτελούν 2 πολύ δυνατά κομμάτια του δίσκου. Κάθε τραγούδι, βέβαια, κουβαλά και μια ιστορία άλλοτε προσωπική και άλλοτε μέσα απο τα μάτια κάποιου άλλου, όπως στην περίπτωση του "Ονείρου", ένα όνειρο μέσα απο τα μάτια μιας μικρης προσφυγοπούλας απο τη Γάζα. Όμως και τα περισσότερα, αν όχι όλα, τα τραγούδια προσφέρουν κάτι ιδιαίτερο σαν σύνολο, όπως το "Να μη Λυγάς" (Ένα ποιήμα του Ναζίμ Κιχμέτ γραμμένο δεκαετίες πρίν, που όμως είναι επίκαιρο. Και η ειρωνία, στην πατρίδα του ποιητή. Τόσα χρόνια μετά... Κ.Μ), το "Σαν ταξιδιώτης" (Όλοι δεν έχουμε κάποιους που θα θέλαμε. Κάποιους που γνωρίσαμε και ζήσαμε ή και κάποιους που περιμένουμε να ρθουν. Ελπίζοντας πως τα τραγούδια αγγίζουν τις ψυχές, ίσως φτάσει και σ' αυτούς....Κ.Μ) αλλά και το "Πειρατικό" και το "Χάρτινο σκαρί". Το cd αυτό τελειώνει με τον πιο δυνατό τρόπο, με το "Ραδιοπειρατή", μια ανατριχίλα τρυφερή και σκληρή συνάμα. Τα κομμάτια αλλά και όλη η διάθεση του Κωστή Μαραβέγια, η οποία είναι εμφανής και στη μουσική αλλά και σε όσα αναφέρει ο ίδιος στο ελάχιστο- για όσα αξίζει αυτή η δουλειά -booklet, μαρτυρούν την ύπαρξη ενός μουσικού που ακόμα κρατά και αποπνέει το ρομαντισμό, την ελπίδα, την σκέψη αλλά και μια αθωότητα, που όμως καταφέρνει να τα παράγει με έναν τρόπο άκρως επαγγελματικό. Πραγματικά μια δουλειά που, παρά την ύπαρξη και κάποιων σχετικά μέτριων στιγμών, αξίζει ως σύνολο ..απο έναν νέο σχετικά καλλιτέχνη… (δεν είναι συνηθισμένο φαινόμενο πλέον)... Θα κλείσω με τη σημείωση που υπήρχε στο CD μιας και νομίζω πως τα λόγια του Κωστή Μαραβέγια είναι αυτά που κρύβουν την ουσία της δουλειάς του παρά οποιαδήποτε άλλα... "Όπως τότε. Δεκατέσσερα χρόνια πριν. Τότε που το εφηβικό πάθος, μας ωθούσε να βρούμε τρόπους να εκφράσουμε τα συναισθήματα μας. Να φτάσουν τα τραγούδια και οι αφιερώσεις μας στις καρδιές των ακροατών. Κάπως έτσι στήθηκε ο 'ραδιοπειρατής'. Δεκατέσσερα χρόνια μετά. Με τα ίδια συναισθήματα και την ίδια λαχτάρα για δημιουργία κι επικοινωνία. Έτσι απλά, στήνοντας ένα αυτοσχέδιο στούντιο ηχογραφήσεων σε κάποιο υπόγειο στο κέντρο της Αθήνας. Ημιυπόγειο για μετανάστες, εξώστης για τα όνειρά μας. Με πολλή αγάπη και πολύ μεράκι. Από ανθρώπους που στήσανε τα όνειρα τους σε ένα πολύχρωμο ήσυχο υπόγειο. Κι από κει βγήκαν οι μελωδίες, οι ρυθμοί και τα λόγια αυτού του δίσκου." Κωστής ΜαραβέγιαςΠληροφορίες για τον Κωστή Μαραβέγια αλλά και δείγματα απο τη δουλειά του μπορείτε να βρείτε στο http://www.maraveyas.net
