Kι αν γεννηθείς κάποια στιγμήΜιαν άλλη που δε θα υπάρχωΜη φοβηθείς...Εν μέσω καλοκαιριού, ο Σείριος παρουσιάζει την ηλεκτρονική ματιά του Κωνσταντίνου Βήτα στο υλικό του Μάνου Χατζιδάκι, στο νέο του label M41. 4 μοίρες Νότια του Σείριου λάμπει το Αστρικό Σμήνος Μ41, με περισσότερα από πενήντα αστέρια κι έναν γιγάντιο κόκκινο ήλιο στο κέντρο του, 2.500 έτη φωτός από τώρα. Τους θερινούς μήνες ο Ήλιος μας περνά ανάμεσα από το Σμήνος Μ41 και τον Σείριο. Ένα αστέρι που απεικονίζεται με δύο πρόσωπα: το ένα κοιτάζει αυτό που πέρασε, και το άλλο ότι είναι να έρθει, αυτό που μας τρομάζει, μας φοβίζει και μας συγκινεί. Αυτό που μας κρατά δεμένους και προκαλεί τα δεινά μας, αυτό που μας δίνει την ελπίδα και μας σηκώνει ψηλά...Transformations: Με σεβασμό που δεν απαγορεύει την αποδόμησή του, ο μουσικός ιστός του Μάνου Χατζιδάκι αντανακλάται μόνο μερικώς στη ραχοκοκαλιά των breaks, των ήχων, των συνθετητών, των loops του Κωνσταντίνου Βήτα. Σαν σκόρπια κομμάτια σπασμένου κεραμεικού που μένουν μετέωρα σε ριπές ηλεκτρονικού ανέμου, δημιουργώντας μια περίεργη αίσθηση γαλήνης που δεν δείχνει να κλονίζεται με τίποτα. Ο ίδιος ο Κ. Βήτα και οι Δήμητρα Γαλάνη, Φλέρυ Νταντωνάκη, Έλλη Πασπαλά, Γιώργος Ρωμανός και Βικτώρια Ταγκούλη αναλαμβάνουν το φωνητικό μέρος και τα αποτελέσματα είναι σχεδόν πάντα όμορφα, αν και πολύ φοβούμαι ότι για να ευχαριστηθεί κανείς αυτό το δίσκο, θα πρέπει να ξεχάσει εντελώς τις συγκινήσεις από το πρωτότυπο υλικό. Τα πάντα εδώ λειτουργούν ως αφορμές, ως samples για να απλώσει το δικό του μουσικό και ρυθμικό χαλί ο Κωνσταντίνος Βήτα. Άλλωστε, τι να πρωτοεπιλέξεις και πως να το αποδώσεις, μέσα σε ένα χάος από ήχους και στίχους του μεγάλου Έλληνα δημιουργού. Θα έλεγε κανείς ότι, παρά την αφορμή, το υλικό αυτό εξακολουθεί να απευθύνεται στο σταθερό κοινό του Βήτα και των Στέρεο Νόβα, σχεδόν αποκλειστικά -ο ήχος τουλάχιστον μοιάζει πεισματικά κολλημένος εκεί, όταν οι σκαπανείς του είδους στην Ελλάδα διαμόρφωναν μια ολόκληρη σκηνή. Κι έτσι, αυτό που μένει, ηχητικά τουλάχιστον, είναι ένα κάπως ρετρό ηλεκτρονικό περιβάλλον, όπου επιπλέουν -επιτυχημένα ή μη- εικόνες του Χατζιδάκι, σαν καρτ ποστάλ. Για τις κάνεις όμως φιλμάκι, χρειάζεται λίγη περισσότερη προσπάθεια -από μόνος σου. Κι εκεί θα ακούσεις το δίσκο όπως τουλάχιστον προσπάθησε να στο δώσει το ευαίσθητο μάτι του Βήτα. Θα κοιτάξεις τ'αστέρια που βλέπει και θα δεις πυροτεχνήματα συναισθημάτων που η συναισθηματική σου τσιμπήδα αρχικά έχασε. Θα ρουφήξεις τη μαγνητική αστρική λαγνεία των ποιητικών γεγονότων, των εικόνων. Θα εισχωρήσεις στην οσμή που τυλίγει την έμπνευση του δημιουργού και του μεταμορφωτή τους. Και την καρδιά σου θα έλξει τέτοια δύναμη που δεν θα υπάρχει χώρος για οτιδήποτε άλλο: Σαν ήχος σφυριχτός, σαν δυνατός βόμβος, σαν λάμψη από ατέλειωτα φανάρια τη νύχτα, σαν ταξίδι στο αστρικό σμήνος για να ξεφύγεις απ'ότι σε απασχολεί. Κι εσύ θα το βάζεις ξανά και ξανά, χωρίς να ακούς τίποτα συγκεκριμένο να σου υποβάλλει ιδέες και να εκβιάζει συναισθήματα, απλά για να χαθείς ανάμεσα σε κάτι γνώριμο και ζεστό για να σε προστατεύει, κι άγνωστο για να μην σε κρατάει στο έδαφος που σε καίει:Και θα με βρεις είτε σαν άστροΌταν μονάχος περπατάς στην παγωμένη νύχταΕίτε στο βλέμμα ενός παιδιού που θα σε προσπεράσειΕίτε στη φλόγα ενός κεριού που θα κρατάςΔιαβαίνοντας το σκοτεινό το δάσος...
