Κεντρικό πρόσωπο της παρούσας συλλογής τραγουδιών είναι μία στιχουργός. Μια καταξιωμένη στιχουργός, κάτι όμως που πάλι δεν συμβαίνει συχνά στην ελληνική δισκογραφία. Εκείνη είναι λοιπόν η βάση και ο συνεκτικός κρίκος του "Οπωσδήποτε Παράθυρο", καθώς το συνθετικό μέρος ανήκει κατά το ήμισυ (ήτοι πέντε τραγούδια) στους Νίκο Αντύπα και Γιάννη Σπάθα, ενώ το ερμηνευτικό διαχέεται σε μια πλειάδα σημαντικών καλλιτεχνών όπως η Ελένη Βιτάλη, η Τάνια Τσανακλίδου, ο Χάρης και ο Πάνος Κατσιμίχας, ο Μανώλης Λιδάκη, η Μελίνα Ασλανίδου και ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας σε δύο ντουέτα με τη Σπείρα Σπείρα. Θα περίμενε κανείς ένα ακρόαμα, αν όχι ανάλογο των δημιουργικών δυνάμεων των συντελεστών, τουλάχιστον ξεχωριστό. Όχι ότι είναι άσχημο, αντίθετα κάποια τραγούδια φτιαγμένα με μαστοριά, αλλά και φαντασία στους στίχους μας υπενθυμίζουν γιατί αγαπήσαμε τον ιδιότροπο στυλ γραφής της Λίνας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η "Μπλούζα" που αναφέρεται στην εξάρτηση του ...υφάσματος, που ερωτεύτηκε το σώμα που το φορούσε. Δύο ακόμη κομμάτια, η "Πυρόσβεση" και το "Τρόμαξα", κουβαλούν όλη την ερμηνευτική ωριμότητα, αλλά και την ψυχή που βάζει αφειδώς η Βιτάλη στα τραγούδια που αναλαμβάνει. Απ'όλα όμως ξεχωρίζουμε το υπέροχο "Αη Γιάννης", με τη δημοτική του ρίζα να πατά πάνω στη μεγαλοπρεπή ενορχήστρωση, δίνοντας μία παράξενη, όσο και επική αίσθηση, με την καλή έννοια, αλλά και το ομώνυμο με την Τάνια Τσανακλίδου. Μιλώντας όμως γενικότερα για το album, η αίσθηση που μας αφήνει είναι αυτή της ανισότητας, αλλά και της έλλειψης συνθετικής φαντασίας. Ενώ οι ενορχηστρώσεις, με το εύρος που τις χαρακτηρίζει, προσπαθούν να εξυψώσουν τα τραγούδια, πολλά από αυτά κρατιούνται χαμηλά, είτε γιατί οι στίχοι γίνονται τόσο προσωπικοί, ώστε να οδηγούν σε κάτι που ο ακροατής βρίσκει αόριστο και εντέλει μη ανιχνεύσιμο ψυχικά κι εγκεφαλικά, είτε γιατί οι (πιο ανεβασμενες -του Αντύπα- ή χαμηλότονες -του Σπάθα) συνθέσεις είναι κάπως αμήχανες και δεν πατούν γερά στα γραπτά της Νικολακοπούλου. Πάντως είναι μια αρκετά καλή και αξιοπρεπής δουλειά, ειδικά για τους λάτρεις της ηλεκτρικής μπαλλάντας και του ύφους που πρεσβεύουν οι δημιουργοί. Απλά θα περιμέναμε κάτι πραγματικά μεγάλο.
