Τρία χρόνια μετά από τα το “Εικόνες στα Σύννεφα” τα Υπόγεια Ρεύματα επιστρέφουν με ένα ολοκληρωμένο album. Η επιστροφή αυτή συμπίπτει με αλλαγή δισκογραφικής και κινούμενοι πλέον στην Warner σηματοδοτεί μια νέα αρχή για το group. Όπως και στους περισσότερους δίσκους, έτσι και σε αυτόν έχουν αναλάβει τα πάντα οι ίδιοι, μουσική, στίχους και ενορχήστρωση, ενώ πληθώρα συντελεστών αναλαμβάνει να δώσει μια μοναδική χροιά σε αυτόν τον, από κάθε άποψη πολυποίκιλο και πολυσύνθετο δίσκο. Πέραν των πολύ καλών “Τι να ‘ναι αυτό”, “Άγνωστοι Δρόμοι” και “Σε περιμένω” που περιέχονταν στο single που κυκλοφόρησε μέσα στο καλοκαίρι, το album συμπληρώνουν 10 ακόμα αξιόλογα κομμάτια. Η μουσική τους πλέον επεκτείνει τα όρια της ενώ το ύφος της κάθε σύνθεσης είναι πραγματικά ξεχωριστό. Η παρουσία των ηλεκτρονικών χρωματισμών, φλερτάρει τον ηλεκτρισμό της κιθάρας, άλλοτε δίνοντας απλά ambience στον ήχο και άλλοτε αποτελώντας την κύρια γραμμή του κομματιού. Χαρακτηριστικά παραδείγματα το “Ανάμεσα στον καιρό” με τη συμμετοχή του Μπάμπη Στόκα και, το “Μαύρες Γραμμές”, μια από τις κορυφαίες στιγμές του δίσκου με τη συμμετοχή του Δημήτρη Υφαντή στα φωνητικά, να ντύνει την ατμοσφαιρική ηλεκτρονική γραμμή που στήνει ο Μάρκος Τσατσούλης. Εξίσου καλές στιγμές η μελοποίηση του “Κακή Φωτιά” σε ποίηση Κωστή Παλαμά, το “Ένα φεγγάρι του χειμώνα” δίνουν το στίγμα τους με ξεχωριστές ενορχηστρώσεις. Ο πλειάδα των συντελεστών συμπληρώνεται από τον Γιώργο Πιλάλα, τον Κώστα Υφαντή, ενώ φυσικά το παρόν δίνει και ο Κώστας Παρίσης. Στην ηχοληψία συναντάμε για πρώτη φορά το όνομα του Ανδρέα Βαιτούδη, που αποτελεί όμως πολύ παλιό συνεργάτη τους και σε κάθε περίπτωση, βάζει και αυτός την υπογραφή του σε μια εξαιρετική συνολικά παραγωγή.
