Το 1999 ο Άκης Δαούτης μας είχε χαρίσει έναν από τους πιο καλοφτιαγμένους δίσκους της χρονιάς, το soundtrack του film "Από την Άκρη της Πόλης" του Κωνσταντίνου Γιάνναρη. Φέτος μπλέκεται με μία ακόμα ταινία του ίδιου, τον "15Aύγουστο", μια ταινία που απέσπασε φέτος το βραβείο της Πανελλήνιας Ενωσης Κριτικών Κινηματογράφου στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Η ηλεκτρονική μουσική παραμένει ο βασικός μοχλός της έκφρασής του και της επιτυχημένης 'ένωσής' του με τις σκηνές του Γιάνναρη. Η φαντασία και η πολυσυλλεκτικότητα είναι δύο ακόμα βασικές συνισταμένες. Όλα τα κενά επιβάλλεται να γεμίσουν με τον πιο ξεχωριστό τρόπο.Ακόμα κι αν η παλέττα των συνθέσεων του δεν είναι και τόσο ευρεία, η έκφρασή τους και η επανάληψή τους μέσα από την ενορχήστρωση κρατά σχετικά αμείωτο το ενδιαφέρον καθ'όλη τη διάρκεια του soundtrack. Ετερόκλητα ακούσματα, πλήθος οργάνων, electro, αλλά και world music άποψη. Ένας δίσκος που μπορεί να μην μας αλλάζει τη ζωή, αλλά ακούγεται ευχάριστα σε οποιοδήποτε διεθνές αυτί.Και τι δεν ακούμε στον Δεκαπεντάυγουστο: Ταγκό, μπόσσα νόνα, ζεϊμπέκικο, ανατολίτικους ρυθμοούς, beat να βαράνε... Όσο για τα όργανα, τα αυτιά μας χάνουν το λογαριασμό: Λύρα, τζουράς, σαξόφωνα, στάμνες, ταραμπούκα, νταούλια, γκάιντες δίνουν, σε συνδυασμό με τη σύγχρονη παραγωγή μια ethnic αίσθηση. Κάτι που πολλούς θα τους ενθουσιάσει και άλλους θα τους αποθαρρύνει ως χαρακτηρισμός και από την ακρόαση του δίσκου. Γεγονός είναι ένα: Ο Άκης Δαούτης αγαπά την πολυμορφία, έχει ιδέες που στην πράξη αποδεικνύονται επιτυχημένες και πουθενά δεν παρατηρεί κανείς το βεβιασμένο. Όλα κυλούν με το μυαλό του Δαούτη να καλύπτει όλα τα είδη των συναισθημάτων που μπορεί να αγγίξει μια ταινία. Αν μη τι άλλο ένα ενδιαφέρον άκουσμα.Να συμπληρώσουμε εδώ ότι το συμπαθητικό βασικό τραγούδι της ταινίας ερμηνεύεται από τη Γλυκερία, ενώ υπάρχει και το γνωστό και εκπληκτικό "Το μεσημέρι καίει το μέτωπό σου", από τον Γρηγόρη Μπιθικώτση.
