Μπορεί να έχει συνεργαστεί με μεγάλα ονόματα του ελληνικού τραγουδιού, όπως τους αδερφούς Κατσιμίχα, τον Αντώνη Βαρδή, το Θάνο Μικρούτσικο και (από το 1987 ως κιθαρίστας και συνθέτης) τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου, αλλά ο "Φύλακας των σκουπιδιών" είναι η πρώτη του ολοκληρωμένη δισκογραφική απόπειρα ως συνθέτης (σε στίχους του Απόστολου Μπουλασίκη) και τραγουδιστής.Στις δεκατρείς συνθέσεις του διακρίνουμε όλα τα σύγχρονα (;) κακά του ελληνικού ροκ. Παπακωνσταντινίζον ηλεκτρικό και οργισμένο τραγούδι, μπαλλάντα που έχουμε χιλιοακούσει και ό,τι άλλο θα μπορούσε να χωρέσει στον τελευταίο δίσκο του Βασίλη του ελληνικού ροκ. Οι μνήμες είναι αναπόφευκτες μαζί όμως και το γιατί να ακούμε ¨μπαγιάτικα" τραγούδια. Βάλτε και ένα στίχο "δήθεν" και "αφηρημένο" και φτάσαμε στη ρίζα του κακού.Δεν ξέρω πόσο δύσκολα βγήκαν τα δεκατρία τραγούδια του Φύλακα των σκουπιδιών, ίσως και να περιέχουν ατέλειωτες ώρες προσωπικής δουλειάς και μόχθου ενός ανθρώπου που έχει την πολυετή πείρα δίπλα σε μεγάλα ονόματα. Περιέχουν και κάποιες υπαρκτές μελωδίες, παρά τα όσα μας θυμίζουν. Φεύγουν όμως χωρίς να αφήνουν τίποτα αξιοσημείωτο δικό τους, ούτε στη μουσική, ούτε στην ενορχήστρωση, ούτε στους στίχους, ούτε στην ερμηνεία...
