Μια ομάδα από τη Θεσσαλονίκη που αναβιώνει ίσως όχι την αγάπη για κάποιες λαϊκές επιτυχίες, αλλά περισσότερο το κλίμα της νεανικής λαϊκής κομπανίας των 80s και καταφέρνει, με τη βοήθεια και των συγκοιριών, να ακουστεί παντού παίζοντας τέσσερα αγαπημένα κομμάτια, κάποια εκ των οποίων χάθηκαν προσωρινά από τη μνήμη πολλών.Όπλα τους, η δουλεμένη και ζωντανή λαϊκή φωνή της Μελίνας Ασλανίδου, το καλό παίξιμο και η εκ των έσω αγάπη τους για τις κλασικές λαϊκές φόρμες. Στο single που κυκλοφορούν, παίζουν τo πασίγνωστο πλέον (και που δεν παίζεται!) "Τι Σου 'κανα Και Πίνεις" σε μουσική Μίμη Πλέσσα και στίχους του Λευτέρη Παπαδόπουλου, το "Μίσος" του Άκη Πάνου, "Το Παρελθόν Θυμήθηκα" σε μουσική Στράτου Καμενίδη και στίχους των Χαράλαμπου Βασιλειάδη και Άννας Χρυσάφη, το "Να Είχα Το Κουράγιο" του Άκη Πάνου και πάλι, και το δικό τους "Ο Ψεύτης" (μουσική, στίχοι: Γιάννης Κύρμος) που ουδόλως διαφέρει αισθητικά και τεχνοτροπικά από τις άνω επιλογές τους.Σαν προάγγελος ενός ολοκληρωμένου δίσκου που θα φτάσει στα χέρια όλων το Φεβρουάριο 2002, το εν λόγω cd single δεν δίνει ιδιαίτερες υποσχέσεις, αν κρίνουμε από το δικό τους συμπλήρωμα. Απλά τους γεμίζει με ευθύνη για να προσπαθήσουν περισσότερο και να μας δώσουν δικά τους δείγματα γραφής, ώστε η επιτυχία της επανεκτέλεσης του "Τι Σου 'κανα Και Πίνεις" να μην αποδεικτεί απλώς θέμα συγκοιριών, αλλά αφορμή για δικός τους, ουσιαστικό μουσικό λόγο.Βαθμός, φυσικά, δεν υπάρχει, όπως συμβαίνει και με κάθε cd single για το οποίο γράφουμε. Αλλά και πάλι, η επιλογή θα ήταν δύσκολη, δεδομένης της ιδιοτροπίας της παρούσιας κυκλοφορίας.
